François i Isabelle poznają się w urzędzie pośrednictwa pracy. On jest wiolonczelistą, ona - historykiem sztuki, oboje mają niewielkie szanse na znalezienie pracy w swoich "niepraktycznych" zawodach. Podczas kolejnej wizyty w urzędzie, równie bezowocnej jak wiele poprzednich, Isabelle - zirytowana bezdusznym, opryskliwym traktowaniem ze strony urzędników - wywołuje tam gwałtowną awanturę. François ratuje ją przed niechybnym aresztowaniem, razem uciekają z budynku i jeszcze tego samego dnia zostają kochankami.
Kiedy kolejne, podejmowane już wspólnie próby znalezienia zajęcia zawodzą, Isabelle wpada na pomysł, że mogliby żyć z kradzieży. Chcąc jednocześnie zemścić się za doznane krzywdy, włamują się na początek do mieszkania najbardziej znienawidzonej urzędniczki - panny Morel, zwanej Mussolinim. Łup jest niewielki, ale udaje się im porządnie ją nastraszyć.
Zachęceni tym pierwszym zwycięstwem, dostają się następnie do domu innego z arogantów z urzędu pracy, niejakiego Desterne'a. Natrafiają na jego dorosłą córkę, Corinne. Dziewczyna chce oddać złodziei w ręce policji, ale - wysłuchawszy ich opowieści - sama wręcza im cenny ojcowski zegarek i pomaga wymknąć się bezpiecznie.
Kolejną ofiarą pary kochanków ma być niejaki Crépin, lubieżny starzec, który namawia dziewczyny poszukujące pracy do świadczenia mu usług seksualnych. W chwili gdy Isabelle i François dostają się wieczorem do jego mieszkania, Crépin, stojąc na balkonowym gzymsie, usiłuje podejrzeć przez okno młodą sąsiadkę. Oślepiony błyskiem latarki, spada na bruk i ginie na miejscu. Isabelle i François, przerażeni tym, co się stało, uciekają z miejsca tragedii, ale odtąd są ścigani przez policję, która podejrzewa, że zamordowali Crépina.