"La tête haute" to film, który podejmuje temat trudny i wymagający, jak wychować, ukształtować i uratować młodego człowieka, który od dziecka zmaga się z brakiem miłości, stabilności i bezpieczeństwa. Malony od początku jest chłopcem z problemami, agresywnym, zamkniętym na pomoc dorosłych, zrywającym więzi zanim w ogóle zdążą się narodzić. Jego historia to podróż przez lata młodości, wypełniona kolejnymi upadkami i próbami powstania.

Największą siłą filmu jest autentyczność, nie próbuje on idealizować ani bohatera, ani dorosłych, którzy go otaczają. Malony bywa trudny do zniesienia, ale jego gniew ma źródło, które łatwo dostrzec, brak stabilnej rodziny, zawiedzione obietnice, życie w systemie, który sam często nie wie, jak działać. Film pokazuje, że pomoc wymaga cierpliwości i determinacji, a efekty nie przychodzą od razu.

Świetne role wspierają przekaz, Catherine Deneuve jako sędzina to postać stanowcza, ale też pełna empatii. Jej relacja z Malonym jest jedną z najciekawszych osi filmu. Również Benoît Magimel w roli wychowawcy wnosi wiele autentyczności. Jednak to debiut Rod Paradot sprawia największe wrażenie, jego surowa, pełna energii gra nadaje Malony’emu niepowtarzalny charakter.

Film ma jednak swoje słabości, fabuła bywa powtarzalna, a momenty, w których Malony po raz kolejny wraca na drogę kłopotów, zaczynają tracić emocjonalny impakt. Z czasem widz czuje, że historia powtarza schematy, zamiast prowadzić do mocniejszego punktu kulminacyjnego. To nie przekreśla wartości filmu, ale sprawia, że całość nie wybrzmiewa tak mocno, jak mogłaby.

La tête haute to solidny dramat społeczny, w którym szczerość i realizm są największymi atutami. Nie jest to film bez wad, ale porusza ważny temat i robi to w sposób zaangażowany. Produkcja wartościowa, ale nie tak wstrząsająca, jak mogłaby być.