80% filmu było wręcz zbyt realistyczne. Rzadko mi się zdarza, aby film tak podniósł mi ciśnienie i wywołał tak głębokie poczucie niemocy...
Zastanawiająca jest tak niska średnia ocen na FW.

[--------alert spoiler--------]

Czyżby ludzi zabolało, że twórca rzucił im w twarz prawdę, że przeciętni ludzie wbrew temu, co o sobie myślą, nie są w stanie podjąć działania nawet (a może szczególnie?) w obliczu ekstremalnej przemocy i zagrożenia życia?

Ogólnie, nie mam większych zastrzeżeń, co do przyczynowości i tragicznych skutków. Scenę z Ianem, który decyduje się iść szukać rodziców dziecka można wytłumaczyć tym, że był lekarzem i potrafił dokonać oceny sytuacji i stwierdzić, czy życiu dziecka zagraża niebezpieczeństwo. Jednocześnie miał silne podstawy, by uważać, że rodzice mogą być w jeszcze trudniejszej sytuacji, bo przecież nie zostawiliby dwulatka w dziczy.
Niestety twórca zepsuł końcówkę odchodząc od przyjętych założeń (bezradność i paraliżujący strach ofiar, które nie są w stanie podjąć walki o życie). Od momentu przyjazdu policji poszedł w oklepane hollywoodzkie rozwiązania(policja idzie na rzeź, ofiara staje się super bohaterką, powoduje wypadek i własnoręcznie zabija prześladowcę, oboje bohaterowie przeżyli).

[------koniec spoilerów------]

a co z dzieckiem ? :)

Wiadomo tyle że pilnował go pies więc można założyć że Sam powiedziała policji gdy ta się zjawiła że w buszu zostało dziecko