Krótka recenzja.
Gra aktorów - Seagal gra jakby zalegał mu jakiś ciężar na jądrach. Mimika twarzy, ruchy ciała, sposób mówienia - brak mi słów, co ten gość odpier***** na ekranie. Nie wiem czy on już całkowicie postradał zmysły, czy specjalnie drze z siebie łacha. Co prawda nigdy nie był aktorem najwyższych lotów, ale zawsze dawał radę. Lecz patrząc na ten film, powinien zakończyć już tę żenadę. Aktorzy grający np. Storma czy pana koronera wcześniej byli prawdopodobnie statystami. Pozostali się specjalnie niczym nie wyróżniali. Tak naprawdę najlepszy pokaz aktorstwa w tym filmie to krótka scena kłótni domowej, pomiędzy dwojgiem drugoplanowych aktorów, których rozdzieliła agentka Frankie Miller.
Scenariusz - napisany przez samego Seagala mógłby być nawet w porządku, gdyby nie jego wykonanie.
Sceny walk - to trzeba zobaczyć na własne oczy. Takie coś rzadko można zobaczyć. Sceny walk są tak debilne, że tego nie da się po prostu opisać - to trzeba zobaczyć.
Kilka razy w filmie można usłyszeć, że Seagal dubbinguje samego siebie - spadłem z krzesła ze śmiechu. Być może podczas kręcenia filmu zapomniał wypowiedzieć jakiejś kwestii, ale to nie jest dla niego problem - przecież można dograć po nakręceniu.
Jak napisał kolega niżej, sceny statyczne twarzy Seagala podczas walk, to chyba jakiś żart. Czegoś takiego jeszcze nie widziałem.
Ogólnie rzecz biorąc, to film można obejrzeć dla jaj, bo to "coś" nie powinno w ogóle ujrzeć światła dziennego.