czyli standard do którego już nas przyzwyczaił, nie jest to jego szczytowe osiągnięcie, a
można nawet Allenowi zarzucić że się powtarza, ale co z tego jeśli wciąż robi to dobrze?
Powrócił nawet absurdalny humor którego tak mi brakowało w jego ostatnich
filmach. Podobał mi się nawet bardziej niż "Vicky Cristina Barcelona" czy "Midnight in Paris",
w tym drugim reżyser czarował nas klimatyczną wizją artystycznego Paryża, a tutaj co
prawda też to robi ale tym razem Allen bardziej postawił na dowcip i komizm sytuacyjny, co
mu zresztą najlepiej wychodzi. Aktorzy świetnie dobrani do swoich ról z których też i trzeba
przyznać wywiązali się nad wyraz przyzwoicie. Słowem, fani twórczości tego pana nie
powinni czuć się zawiedzeni (no chyba że ktoś ma już dość, to zalecam powrót to szczytowego okresu Allena z lat 70-ych, 80-ych).