Nowy film Istvana Szabo warto zobaczyc z jednego powodu- i tym powodem jest swietna kreacja Helen Mirren. To na jej barkach spoczywa cały ciężar filmu. Zaznaczam ,że tworca "Mefisto" nie spłodził tutaj żadnego arcydzieła. Fabuła choć wciągająca nie prowadzi donikąd a w finale widz, który oczekuje trzęsienia ziemi srogo się zwiedzie. W gruncie rzeczy otrzymujemy całkiem banalną historię o przyjażni, samotności ,poświeceniu umiejscowiona w komunistycznej rzeczywistości Węgier lat 60. Szabo przez cały film wodzi widza za nos, obiecując mu odkrycie jakiejś traumatycznej tajemnicy z zycia Emerenc, ale zamiast bomby mamy niewypał. Zastrzezenia mam także do teatralnej koncepcji filmu którą óra uważam osobiscie za nietrafiona (ten drazniacy urywany montaż).Chciaz obraz powstal na podstawie powiesci Magdy Szabo(nie doszukujcie sie powiazan rodzinnych) znanej na Węgrzech pisarki, prześladowanej przez owczesny aparat władzy, co w jakis sposob usprawiedliwia niedociagniecia scenariusza, to tworca mogl sie pokusic o dodanie czegoś nowego i niejednoznacznego od siebie. A tak wszystko to grzęznie gdzies pomiedzy ambicjami rezysera a tworzywem, ktore dostalo sie w jego rece. Szkoda-choc film jest godny uwagi.