Ich biała jak śnieg twarz, oczy i brwi pokryte w purpurą i czernią, wargi niczym ukąszone przez pszczoły – malowane szkarłatem. To jest twarz i makijaż jaki możemy najczęściej skojarzyć z gejszami. Chociaż ich makijaż to z pewnością jeden z najbardziej z ich rozpoznawalnych elementów, warto pamiętać, że nie zawsze tak było.
Początki makijażu w japońskiej kulturze wzbudzają w dużej mierze wątpliwości. Mówi się, że biały makijaż powstał, kiedy w średniowieczu japoński podróżnik wrócił z Europy, z opowieściami o pięknościach o „bladym obliczu”. Choć brzmi to prawdopodobnie, mówi się także, że pochodzi z Chin i został przyjęty przez panie z japońskiego sądu. Biorąc pod uwagę, że stosowanie białego makijażu w historii Japonii można datować już z epoki Heian (794-1185 r. n.e.), kiedy Japonia była w dużej mierze pod wpływem chińskiej kultury, druga opowieść jest bardziej prawdopodobna.
Kobiety z epoki Heian (i do bardziej współczesnych czasów) używały pudru z mąki ryżowej lub pudru na bazie ołowiu wymieszanego się z wodą, do uzyskania rzadkiej pasty. Następnie nakładały to na twarz jako podkład. Potem usuwały brwi pincetą i malowowały grube, proste, fałszywe brwi wysoko na czole.
Sok z krokoszu barwierskiego był stosowany by czerwienić usta. Do wykończenia tego dramatycznego wyglądu, czernili swoje zęby(!). Zostało to osiągnięte przez zabarwienie zębów mieszaniną utlenionych opiłków żelaza zanurzonych w kwasowym roztworze. Stosowanie tej mieszanki trzeba było powtarzać co kilka dni, ponieważ zęby stałyby się na powrót białe. Zwyczaj czernienia zębów zakończył się w epoce Meiji, a obecnie stosowany jest wyłącznie przez aktorów kabuki i przez maiko na tydzień, zanim staną się geiko. Wygląd z epoki Heian był uznawany za bardzo elegancki i piękny, i wydaje się, że został przejęty przez kurtyzany z przybytków przyjemności w ich wysiłkach na odzyskanie romantyczności i elegancji minionej „Złotej” epoki.
Gdy gejsze zaczęły się pojawiać w przybytkach przyjemności/rozrywki, ich styl był dość niski w porównaniu do głównych kurtyzan. Było to przede wszystkim spowodowane surowymi przepisami rządowymi tego czasu, które zostały ustanowione w celu uniemożliwienia gejszom konkurowania z kurtyzanami. Kimono, które gejsza nosiła miało bardziej ponure kolory i zwyczajne, raczej bezbarwne wzory i ich fryzury były mniej wyszukane z mniejszą ilością ozdób. Również w odróżnieniu od kurtyzan, nosiły prosty, jasny, delikatniejszy makijaż.
Zamiast te przepisy ograniczać gejsze, wydaje się, że pracowały więcej na ich korzyść, prowadząc gejsze do stania się ucieleśnieniem iki – „cool”, „elegancja”. Przez ten czas kurtyzany, z grubym ciężkim makijażem i jawnie przejaskrawionymi występami zaczęły być postrzegane jako staromodne.
Przez lata moda przeszła wiele przemian i wydaje się, że gejsze przejęły po części makijaż i wygląd kurtyzan, przez które były niegdyś dostrzegane. Dziś jest to jedną najbardziej zauważalnych i trwałych cech gejsz wraz z ich kimonem i fryzurami.