Wraz z rozwojem ludzkiej cywilizacji wymiera coraz więcej pszczół. Sytuacji próbuje przeciwdziałać główny bohater filmu, były pracownik fabryki miodu, który został pszczelarzem-anarchistą. Jego celem jest rewolucja, a ta, jak wiadomo, wymaga ofiar. Brzmi to wszystko dziwnie, a wygląda jeszcze dziwniej – jak gorączkowy sen ekologa-kinofila. Już pierwsza scena przynosi komediową trawestację "2001: Odysei kosmicznej", a dalej znajduje się jeszcze więcej nawiązań, stylizacji i odjazdów. Niema komedia ustępuje miejsca surrealistycznej erotyce w duchu Waleriana Borowczyka; pastiszowe kino akcji przetykane jest szorstkimi found-footage'owymi wstawkami; czarno-białe kadry są kontrapunktowane eksplozjami kolorów; rozmowy pszczół ilustrują komiksowe dymki. Ponadto w jednej z głównych ról można zobaczyć posępnego Udo Kiera – aktora będącego twarzą kampowego, zwichrowanego kina.