Film pokazuje życie zwierząt leśnych po nadejściu zimy i opadach śniegu. Poszukiwanie pokarmu pod śniegiem przez głodne zwierzęta, które muszą także wykarmić swoją całą rodzinę.

Ślady zwierząt na śniegowej pokrywie wskazują, że mimo pokrycia całego lasu białym puchem i skucia lodem przyroda żyje i szuka pożywienia. Kuropatwy i bażanty zaskoczone śniegiem bezskutecznie rozglądają się za pokarmem, przemarznięty i wygłodzony zając nie ma siły uciekać. Podczas zimy człowiek troskliwie opiekuje się wygłodzoną zwierzyną leśną. Ekipa filmowa dokumentuje, w jaki sposób człowiek przychodzi z pomocą zwierzętom podczas tej trudnej dla nich pory roku, m.in. dostarczając siana do paśników. Stado jeleni zaskoczone obecnością kamery z nieufnością spogląda na dobrze znane sobie miejsce ucztowania. Na głód, w czasie srogiej zimy, narażone są także dziki, które nie mogą wydostać znajdującego się w zamarzniętej ziemi pokarmu. Siana, rozrzuconego przez człowieka w lesie, szukają sarny. Leśne drapieżniki - rysie - wypatrują osłabionych głodem i mrozem ofiar. Na żer wychodzą także wilki. Zwabieni pokarmem zawieszonym na gałęziach przez człowieka przylatują skrzydlaci mieszkańcy lasu, w tym płochliwa orzechówka. Mimo czarno - białej konwencji film przemawia urodą i poezją zdjęć.