Bergmanowski z ducha melodramat Assayasa jest drugą częścią nieformalnej trylogii, w którą układają się debiutancki "Bezład" i "Paryż się budzi". Tematem tych filmów jest dorastanie przedstawione jako rytuał przejścia. W "Zimowym dziecku" okazuje się nim proces stawania się ojcem i porzucania roli syna. Uwikłani w miłosny czworokąt bohaterowie miotają się pomiędzy skrajnymi emocjami, są egocentryczni, ślepi na rzeczywistość. Początkujący architekt Stéphane porzuca ciężarną Natalię, by związać się ze scenografką Sabine. Ta ostatnia tkwi jednak w toksycznej, erotycznej relacji z pewnym aktorem. Podczas gdy Stéphane podąża za podróżującą z teatrem ukochaną, Natalia podejmuje próbę samobójczą. Gwałtowne emocje schładza w "Zimowym dziecku" ascetyczny formalizm. Skupiony na twarzach film Assayasa – budujący wokół postaci ciasny świat na podobieństwo więzienia – niosą na swoich barkach aktorzy.