Podchodziłam do oglądania filmu, może nie sceptycznie, ale z pewna obawą. Ale film mnie nie rozczarował, może dlatego, że już się naczytałam o jego złych i dobrych stronach. Przyroda absolutnie mnie nie zmęczyła. W końcu taka prawdziwa gryzie, kopie, kąsa. "Pojękiwania" bohatera również nie, w końcu miała ranę przy krtani. Znudzić też mnie nie znudziła. Czy teraz wszystko musi być szybciej, mocniej, głośniej? Historia toczy się powoli, dla mnie nawet za szybko się skończyła. Znałam historię Glassa już wcześniej i bardziej przeszkadzało mi przeniesienie akcji z sierpnia na listopad czy grudzień (scena ze świętowanie Nowego Roku). To nie pasuje chociażby to rozmiarów małych grizli. Sama ta historia jest i tak dramatyczna, nie trzeba było dokładać jeszcze walki z mrozem (hipotermia nie istniała?, ogrzewanie się w koniu). Wątek z Indianami i Francuzami, jak dla mnie, zbędny. Gdzie tratwa, gdzie leczenie gangreny robalami? A sorki w zimie muchy śpią, ale niedźwiedzie grizli jakoś nie. I zmiana zakończenia. Mimo tego, jestem na tak.