Film tak miesza w głowie, że ciężko o nim cokolwiek powiedzieć. Lubię filmy trudne czy kontrowersyjne, ale ten zmasakrował mnie totalnie. Nie umiałam się po nim w ogóle określić. Temat naprawdę dobry pokazany w jakiejś szalonej odsłonie.

Jacy pacjenci, taki film.

Ja bym to chyba określiła jako film o władzy nad innym człowiekiem/stworzeniem. Klein każe Adamowi zachowywać się jak pies, a Adam znajduje sobie psa poziom niżej (a nawet dwa psy). Doktor próbuje leczyć pacjentów hipnozą, która z założenia ma być metodą współpracy z pacjentem, a chłopiec wstaje na nogi dopiero wtedy, kiedy parę razy dostaje od 'przywódcy stada'.

Czyli wyciągnij ludzi z obozu, a oni natychmiast znajdą sobie kogoś nad sobą i kogoś, na kim można sobie odbić. Nie potrzeba drutów.

Ten komentarz doktora, żeby 'pacjenci leczyli się nawzajem, a my posiedzimy' daje do myślenia. Teoretyczne metody kliniczne nie sprawdzają się, kiedy nadal jest potrzeba rozrachunku.

I w tym sensie Klein jest częścią Adama.