Chyba bardziej niż Ruth współczułam jej synowi. To bardzo bolesna i trudna sytuacja widzieć, jak matka, kiedyś kobieta niezależna, traci sama siebie. To też niezwykle trudna decyzja, chociaż racjonalna i w pełni uzasadniona, żeby zamieszkała w miejscu, gdzie będzie miała potrzebną jej opiekę. Szczególnie, że to sama Ruth ją podjęła. Nie można od dzieci wymagać rezygnacji ze swojego życia z powodu choroby rodziców. Większość z nich sama by tego nie chciała.