David Fincher zna się na kręceniu filmów. Potrafi stworzyć nastrój i element zagrożenia, który nieustannie paraliżuje członki widza. Każda z opowiedzianych przez niego historii posiadała to tak zwane "coś", które sprawia, że z napięciem i zainteresowaniem obserwujemy wydarzenia na ekranie. Można tak chwalić wielu twórców, wielu zasługuje na to w szczególności (D. Lynch, Q. Tarantino, T. Burton, M. Scorsese, S. Kubrick... itd.), Fincher znalazłby się także na tej liście i zająłby dosyć wysoką lokatę. Nie jest to twórca płodny, reżyseruje filmy oszczędnie, co parę lat, jak na przykład Lynch czy Tarantino, a na efekty czeka się z utęsknieniem. Dlaczego? Bo wiemy, że to, co nakręci będzie co najmniej dobre.

"Obcy 3" wielu zawiódł. Ale trzeba przyznać, że film miał bardzo dobry klimat, co było jednym ze składników w daniach, jakie potem nam serwował.

Potem nakręcił arcydzieło zwane "Siedem" i tym samym zyskał wielu fanów.

"Gra" nieco zawiodła co niektórych, ale wielu doceniło jej wartość.

I w końcu "Podziemny krąg", dla wielu najlepszy film tego twórcy (druga część, w tym ja, wolą "Siedem"), film wzbudził wiele dyskusji i odtąd był on (reżyser) znany przez "masy".

Miał facet trudne zadanie, gdy przyszło mu po paru latach powrócić. A powrócił z "Azylem" - pierwszym z jego dzieł, które było klasycznym thrillerem bez zaskoczenia (dotychczas w każdym na końcu wszystko było wywracane do góry nogami).

A teraz, znów po dłuższej przerwie, powstał "Zodiak".

Podobał mi się, napiszę na wstępie, ale nie powalił mnie na kolana.
Miał masę zalet i kilka znaczących wad.
Po pierwsze: klimat (to sprawa oczywista). Film był bardzo mroczny, choć nie tak jak "Siedem", ale i tak bije na głowę masę innych pseudo thrillerów.
Po drugie: scenariusz i reżyseria. Scenarzysta wykonał dobrze swoją robotę, a reżyser nakręcił to tak, jak trzeba. Kilka scen jest prawie mistrzowskich, kilka dobrych i kilka średnich.
Po trzecie: aktorstwo. Dosyć wysoki poziom. J. Gyllenhaal, M. Ruffalo to aktorzy których się obawiałem. Lecz zagrali wyśmienicie, dlatego podwójne brawa. R. Downey jr. szarżował ze swoją rolą, był zabawny i prawdziwy. Drugi plan też błyszczał. B. Cox jako Melvin Belli, A. Edwards, E. Koteas, Chloë Sevigny, czy J. C. Lynch (największe zaskoczenie dla mnie, świetna rola, choć niewielka, ale znacząca).
Po czwarte: trzymał w napięciu w niektórych scenach.
Po piąte: muzyka (momentami genialna oprawa muzyczna)

Wreszcie niesławne minusy:
^ Największy to chyba długość filmu. Mógłby bez problemu trwać dwie godziny i wyszłoby to na dobre. Z drugiej strony dłuższe obcowanie z bohaterami sprawia, że bardziej są nam bliscy (ale zachodzi też możliwość znużenia).
^ Kolejny to... muzyka. W paru momentach jednak nie pasowała do całości. powinna być bardziej złowroga. Tak uważam.

Film Finchera jest udany, sprawnie zrealizowany, tajemniczy, momentami zawiły, co czyni go obrazem godnym polecenia, ale tylko dla wytrwałych, którzy nie zrezygnują z obcowania z tym thrillerem/dramatem/kryminałem, jednym z lepszych filmów roku.