zacznę od plusów - próba uchwycenia xABo i zadokumentowana jest podjęta, a to założenie samo w sobie jest chwalebne i karkołomne.
xABo to swoisty fenomen, rzeczywiście chrześcijański wbrew czynnikom zewnętrznym różnej maści.

W filmie uchwycono aspekt samotności, otwartości, wierności i rzadkiej przenikliwości.
Niestety mimo prób (wina montażu?) nie udało się uchwycić żywiołowości rozmów tete-a-tete. Przeraźliwie ciągnące się 'zawieszenia' w dialogach rozwalają prawdopodobnie dobrze zaplanowane sceny.
Film ma kilka bardzo dobrych scen - posiłki czy też przebywanie w przestrzeni publicznej przerywane selfikami, pytaniami z głębi i dialogi stąd się rodzące, wyznanie nie-wiary, kapitalny epizod z s. Chmielewską ... zarżnięty jak każda niemal scena dialogu w tym filmie niezręczną, przeciągającą się w nieskończoność ciszą.

Całość jest niemożliwie zatopiona w 'artystowskim artyźmie' - zbliżenia ucha, zbliżenia lewej brwi, jako ilustracja do... niczego...

Gdyby ten artyzm odcedzić powstałby kapitalny, bardzo wartościowy krótki metraż.
Do pół godziny, bo tyle w tym filmie było +/- 'mięsa'. Reszta to uszy, brwi, pykanie fajki, ... nic szczególnego, nie potrzebne śmieci...

szkoda...