Ludożerca

Takiego, który wzbudził we mnie ten miły dreszczyk o którym już dawno zapomniałem. To miłe i z niczym (prawie) nie porównywalne uczucie...
Film ma swoje wady zwłaszcza nudnawy początek i scene z głową w wiadrze (tu chodzi przede wszystkim o wygląd owej głowy), ale dalej jest już tylko lepiej. Jeszcze co do nudnego...

zaległości. Zamiast horroru mogliśmy obejrzeć przygodówkę w połączeniu z thrillerem, dopiero w końcówce coś zaczyna się dziać mocniejszego. Choć też ostatnia scena śmiechowa, a przed ostatnia nawet bardzo śmiechowa. W odwrotnej kolejności miałem okazję oglądać, ale w sumie podobny poziom utrzymują obie odsłony.

Włoskie horrory przeżywały okres największej popularności w latach 70. i na początku lat 80. Z tamtych czasów pochodzą najlepsze tytuły tego nurtu (Suspiria, Zombi 2, Cannibal Holocaust). W tamych latach swój szczyt twórczy osiągnął również Joe D'Amato, reżyser horrorów, filmów porno i horrorów porno. Swoją karierę...

Mój ulubiony film spod ręki D'Amato. Przede wszystkim ma świetny klimat tej wyspy spotęgowany sugestywną muzyką i kreacją tytułowego ludożercy (jak dla mnie najlepsza rola Eastmana).
Całość utrzymana w slasherowej konwencji i przyprawiona dwiema mocnymi scenami gore. Polecam, mimo że z początku może trochę...

Tak jak w temacie. Dobrze zapłacę!