Kiedyś sam lubiłem sobie regularnie golnąć. Jednak nigdy nie zrozumiałem tej potwornej pułapki, w którą wpadają uzależnieni. Sięgając po kolejną dawkę alkoholu wiesz, że fatalnie nakręcasz mózg i psychikę, że pewnie za 2-3 godziny pójdziesz spać z upojenia. Gdy się obudzisz, organizm znowu bezwzględnie przymusza do picia. Wstajesz więc w dzień, w środku nocy, o szóstej rano, o sostej wieczorem o szóstej w południe i idziesz kupić alkohol. Tak mi mówili alkoholicy. Mówili, że właśnie ta jazda to najpotworniejsze uczucie, jakie towarzyszy podczas ciągów alkoholowych. Wszędzie widzą mrok, wszystko jest szare, składa się z niewielu barw. Świat kurczy się do odległości, jaką pijący ma do butelki z alkoholem.

Parę razy uciekłem od takich ludzi, ponieważ nie potrafiłem im pomóc. Niektórzy z nich nie żyją. Jedni zapadali na śpiączkę wątrobową podczas kolejnego ciągu. Inni tak zatruwali organizm, że funkcje życiowe spadały w ciągu doby do zera. Jeszcze inni popełniali samobójstwo mając dosyć zmagania się z ciągłymi nawrotami.

To tak przy okazji pani Agnieszki. Jej nawroty odbierały nadzieję na wyzdrowienie. Rok temu jedna z gazet napisała, że 10 tys. zł wydane na terapię w w prywatnym ośrodku odwykowym zostały wyrzucone w błoto, bo znowu jest widywana z butelką wódki na swoim osiedlu. Podłość niektórych dziennikarzy nie zna granic. Niech spoczywa w pokoju!