Reżyser filmowy, wybitny pedagog. Po ukończeniu studiów technicznych na Politechnice Warszawskiej (1928) był spikerem radiowym, recenzentem filmowym, następnie jako stypendysta Funduszu Kultury Narodowej, studiował w Ecole Technique de la Photographie et Cinematographie w Paryżu (lata 1931-1935). We Francji zrealizował pierwsze krótkometrażowe filmy dokumentalne. Po powrocie do Polski współpracownik kroniki filmowej PAT, recenzent tygodnika "Pion". Dalsze krótkometrażowe filmy dokumentalne realizował w Spółdzielni Autorów Filmowych SAF. W 1939 r. rozpoczął pracę nad pierwszym filmem fab. "Zazdrość i medycyna", nieukończonym z powodu wybuchu wojny. Żołnierz Polski Podziemnej, kierował referatem foto-filmowym Wydz. Propagandy Mobilizacyjnej AK. ("Rój"). Od 1943 r. z Mieczysławem Chojnowskim prowadził laboratorium fotograficzne "Tres" w Warszawie, będące zakamuflowaną placówką konspiracyjną. Brał udział w powstaniu warszawskim, jako kierownik operatorów filmowych. Od 1945 r. pracował w PKF. W marcu 1945 był inicjatorem i wykładowcą Warsztatu Filmowego Młodych w Krakowie, następnie wykładowcą Kursu Przygotowania Filmowego w Krakowie (grudzień 1945-lipiec 1946). Od 1948 do 1966 kierownik Katedry Reżyserii PWSF w Łodzi. Był opiekunem artystycznym studenckich debiutów fab. reżyserem słuchowisk radiowych i spektakli Teatru TVP, kierownikiem artystycznym Zespołów Filmowych "Droga" (pierwotna nazwa "Po prostu") (1956-62) i "Tor" (1968-70), krytykiem filmowym i publicystą, działaczem klubów filmowych. W latach 1966-69 był wykładowcą w Institut National Superieur des Arts du Spectacle w Brukseli.