Barenaked Ladies

Zespół zwrócił na siebie uwagę już w 1991 po wyemitowaniu amatorskiego teledysku do piosenki "Be My Yoko Ono" w lokalnej telewizji.

Zespół tworzy: Kevin Hearn, Ed Robertson, Steven Page, Tyler Stewart oraz Jim Creeggan.

Zespół został założony w 1998 roku w Scarborough w Ontario (na przedmieściach Toronto).

Zespół wydał następujące albumy:
1992 r. - "Gordon";
1994 r. - "Maybe You Should Drive";
1996 r. - "Born on a Pirate Ship";
1996 r. - "Rock Spectacle";
1998 r. - "Stunt";
2000 r. - "Maroon";
2003 r. - "Everything to Everyone";
2004 r. - "Barenaked for the Holidays";
2006 r. - "Barenaked Ladies Are Me";
2006 r. - "Au Naturale: Live (Holmdel, NJ 7/14/04)";
2006 r. - "Live at the Glenn Gould Theatre";
2007 r. - "Barenaked Ladies Are Men";
2007 r. - "Talk to the Hand: Live in Michigan";
2008 r. - "Snacktime!";
2009 r. - "All in Good Time";
2013 r. - "Grinning Streak";

"Brian Wilson" - wielki hit zespołu, napisany w hołdzie Brianowi Wilsonowi z Beach Boys, tekst piosenki to odniesienie do historii depresji Wilsona, którego leczył niejaki dr. Eugene Landy (przejął kontrolę nad całym jego życiem stosując absurdalne metody leczenia, kazał mu m.in. siedzieć cały dzień w piaskownicy)

Zespół początkowo tworzyli Steven Page i Ed Robertson.

"War on Drugs" - w trzeciej zwrotce opisana jest historia pewnego autentycznego wiaduktu w Toronto, który słynie z ogromnej liczby zabijających się na nim ludzi. Władze miasta nakazały podwiesić pod nim siatkę, co wcale nie powstrzymywało samobójców (zaczęli skakać z innej części mostu, pod która nie było siatki).

"If I Had $1000000" - z niezapomnianym fragmentem o Kraft Dinner (popularna nazwa Kraft's Macaronni with Cheese), czyli o puszkowanym makaronie z serem, który jest w Ameryce Północnej symbolem prostego jedzenia. Kiedyś podczas śpiewania tego fragmentu fani wrzucali na scenę puszki Kraft Dinner, jednak zespół próbował wyeliminować ten zwyczaj.

Pierwsza płyta zespołu, Buck Naked, została nagrana w 1989 w warunkach domowych jedynie przez Ed'a i Steve'a.