Amerykański reżyser, producent i scenarzysta filmowy. Urodził się w 1933 w Nowym Jorku. Po studiach filozoficznych w Darthmouth College, Rafelsona zaciągnięto do wojska. Stacjonował w Japonii, gdzie m.in. tłumaczył japońskie filmy na język angielski i pracował w studiu filmowym Shochiku, w którym doradzał, które japońskie filmy mogłyby odnieść sukces w USA.
Pod koniec lat pięćdziesiątych rozpoczął swoją pierwszą profesjonalną pracę w telewizji w dziale scenariuszy przy serialu "Play of the Week", gdzie czytał setki tekstów i pisał niektóre dodatkowe dialogi. Po napisaniu kilku scenariuszy do innych seriali, razem z Bertem Schneiderem wymyślili rockowy zespół The Monkees, będący amerykańską odpowiedzią na Beatlesów. W 1966 powstał z ich udziałem niezwykle popularny show dla stacji NBC, który przyniósł Rafelsonowi nagrodę Emmy i otworzył drzwi do kariery.
W 1968 zrealizował swój reżyserski debiut pod tytułem "Głowa", rozpoczynając długą i owocną współpracę z rozpoczynającym karierę Jackiem Nicholsonem, współautorem scenariusza i producentem. Ich pierwszym wspólnym wielkim sukcesem był film "Pięć łatwych utworów", zdobywający uznanie krytyków i widzów. Obraz przyniósł także cztery nominacje do Oscara, w tym dwie dla samego Rafelsona (za film i scenariusz) i jedną dla Nicholsona, który szybko został hollywoodzkim gwiazdorem. W latach siedemdziesiątych reżyser, zaliczany w poczet głównych autorów ruchu zwanego "Nowym Hollywood", zrealizował jeszcze dwa filmy - "Król Marvin Gardens" i "Niedosyt". W 1981 nakręcił dobrze przyjęty remake klasyka kina noir, "Listonosz zawsze dzwoni dwa razy". Pomimo tego, że jego kolejne prace nie dorównywały już poziomem do "Pięciu łatwych utworów", Rafelson na stałe zapewnił sobie miejsce w historii amerykańskiego kina.