Carl Maria von Weber 

Był niemieckim kompozytorem, jednym z głównych reprezentantów okresu wczesnego romantyzmu w muzyce niemieckiej a także pianistą, dyrygentem. Matka była śpiewaczką, bracia grali na różnych instrumentach, a ojciec zajmował stanowisko kapelmistrza i marzył o karierze muzycznej dla Carla. Od 1804 pełnił funkcję kierownika muzycznego opery we Wrocławiu, a w latach 1807-1813 działał na dworze księcia Eugeniusza Wirtemberskiego w miejscowości Pokój na Opolszczyźnie. W sezonie zimowym 1805/1806 para książęca wraz z synem podziwiała go jako niezrównanego wirtuoza fortepianu, improwizatora i dyrygenta. W 1805 roku 19-letni Weber planował wielkie tournée europejskie, które rozsławiłoby go jako pianistę i kompozytora. Jednak przy pomocy przyjaciół znów trafił na dwór książęcy rezydujący niedaleko Wrocławia. Weber miał nareszcie czas na komponowanie. Działalność kompozytorską Webera w Pokoju rozpoczął tusz na 20 trąbek, zagrany 15 października 1806 roku. Wobec nadciągającej armii Napoleona przepadły nadzieje Webera, by ruszyć w trasę koncertową. 17 czerwca 1807 przybył do Stuttgartu, gdzie zameldował się na dworze księcia Ludwika Wirtemberskiego. Miał tam zastąpić powołanego do wojska dotychczasowego tajnego sekretarza księcia, a ponadto udzielać lekcji muzyki córce księcia Ludwiga, Marii Dorocie. Fałszywie oskarżony o sprzeniewierzenie i wraz z ojcem widowiskowo aresztowany w teatrze podczas przedstawienia „Silvany”, został wygnany z Wirtembergii. Zmarł 5 czerwca 1826 roku w Londynie.