Chea Samy była w latach 30. XX wieku wybitną solistką królewskiego zespołu tanecznego, działającego na dworze kambodżańskiego Pałacu Królewskiego. Była też przybraną matką Salotha Sara, który później przyjął imię Pol Pot. Po wyjściu za mąż za starszego brata dyktatora - urzędnika niskiego szczebla na dworze królewskim, opiekowała się chłopcem jak własnym synem. Stracili kontakt, gdy ten, po ukończeniu studiów, zniknął w podziemiu. W 1975 roku, podobnie jak miliony innych Kambodżańczyków, została wypędzona na pola ryżowe. Dopiero po trzech latach przymusowej pracy dowiedziała się, że Pol Pot to chłopiec, którego kilkadziesiąt lat wcześniej wychowywała. Jako jedna z nielicznych tancerek zdołała przetrwać jego dyktaturę. Wróciła do Phnom Penh jako nauczycielka tańca, pielęgnując w ten sposób wiedzę o tradycyjnej sztuce. Jedną z jej pierwszych uczennic była Sophiline Cheam - uznana współczesna choreografka, której zespół wykorzystuje wydarzenia z przeszłości Kambodży w swoich układach tanecznych. Związek Pol Pota z klasycznym tańcem kambodżańskim może tłumaczyć, dlaczego ofiarą brutalnych rządów Czerwonych Khmerów padali zwłaszcza artyści i intelektualiści, których przywódca - jak na ironię - znaczną część swojego dzieciństwa spędził w pałacu królewskim, a dzięki tańcowi zyskał dostęp do szkolnictwa wyższego.

Ragna infliltruje nacjonalistyczną subkulturę powiązaną ze sprawą morderstwa. Z czasem wychodzi na jaw, że grupa jest zamieszana w międzynarodowe akty terroryzmu.

Gdy na Węgrzech trwa rewolucja 1956 roku, grupa uczniów z NRD postanawia wesprzeć buntowników milczącym protestem. Minuta ciszy w czasie lekcji przyniesie jednak bardzo poważne konsekwencje.

Dorosły marzyciel Tristan żyje pod pantoflem matki. Gdy dowiaduje się, że jej stan zdrowia jest zły, zaczyna rozumieć, że bardzo chętnie pozbyłby się jej... na zawsze.