Jeszcze niedawno myślałam o nim obsesyjnie, wyobrażałam go sobie jako typ macho w głebi duszy wrażliwego i opiekuńczego. Po prostu ideał. Sniłam o nim każdej nocy. Aż pewnego dnia zobaczyłam z nim wywiad. Już nie była taki idealny. Najpierw zraziło mnie to że jego twarz (która według moich wyobrażeń była gładka jak pupcia niemowleńcia, bez żadnych pryszczy czy trądziku czy czegokolwiek innego) była poktyta pryszczani,cała czerwona nie tak piękna jak na jego zdjęciach. Jego sposób bycia i zachowania bardzo różnił sie od moich wyobrażeń. Przeżyłam prawdziwy wstrząs. Nie mogłam sie przez jakiś czas otrząsnąć, ale przeszło mi. Bo zrozumiałam że jest on człowiekiem takim jak my. Ma pryszcze, nieświeży oddech, poci sie, nawet ma rozwolnienie- tak jak każdy normalny mieszkaniec tej ziemi. A teraz dalej go lubie ale sie nie podniecam jak go zobacze.