Nowa producentka telewizyjnego programu śniadaniowego ma za zadanie doprowadzić do wzrostu jego oglądalności. Trudności są przy tym niemałe, a stawka to być albo nie być całej ekipy.

Twórcy dokumentu przedstawiają dowody na to, że światem rządzi spisek.

Film Spike’a Lee ukazuje zniszczenia dokonane przez huragan Katrina w Nowym Orleanie w 2006 roku. Tytuł nawiązuje do bluesowego utworu Led Zeppelin p.t. „When the Levee Breaks”. Twórcy dokumentu odbyli blisko sto rozmów z mieszkańcami, przedstawicielami władz, miejscowymi artystami (m. in. Harrym Belafonte i Seanem Pennem), dokumentując nie tylko samą katastrofę i ofiary, ale też zniszczenia tkanki społecznej miasta i niepowtarzalnej kreolskiej kultury Nowego Orleanu – bowiem wielu budynków, pamiątek i słynnych (także z licznych filmów) miejsc nie da się już obecnie odtworzyć. Spike Lee nie byłby sobą, gdyby nie uwzględnił w filmie aspektów społeczno - politycznych. Nie zapomina, że głównymi ofiarami zniszczeń byli mieszkańcy kolorowi i Afroamerykanie (dach nad głową straciło nagle blisko 1,5 mln głównie kolorowej ludności). Reżyser o katastrofę oskarża w szczególności amerykańskie władze wszystkich szczebli, od lokalnych i stanowych aż po administrację prezydenta Busha, odpowiedzialną za spóźnioną pomoc dla mieszkańców już po huraganie. Najbardziej winne miałyby jednakże być władze stanowe i specjalistyczne instytucje – po pierwsze meteorolodzy (zbyt późno i nienależycie ostrzegający przed katastrofą), po drugie tzw. United States Army Corps of Engineers, odpowiedzialny za zabezpieczenie tam odgradzających miasto od Jeziora Pontchartrain oraz sieci kanałów. Do drugiego – gorszego w skutkach niż sam huragan – aktu katastrofy doszło właśnie wówczas, kiedy nie wytrzymały źle konserwowane tamy i cała okolica została zatopiona. Jak się okazuje w takich właśnie chwilach próby, także w USA większość mających służyć ludziom instytucji publicznych jest skorumpowana i nieudolna.