Dorothy Arzner była jedną z najsławniejszych reżyserek w historii Hollywood, a w latach trzydziestych jedyną kobietą wykonującą ten zawód. W późniejszym okresie jej filmy stały się przedmiotem wielu studiów feministycznych. Dorothy Arzner była pierwszą kobietą przyjętą do Amerykańskiej Gildii Reżyserów, a po zakończeniu kariery była wykładowcą na University of California w Los Angeles, gdzie jednym z jej studentów był Francis Ford Coppola. Judith Mayne, w swojej książce na temat Arzner, zauważa że w tamtych czasach jej "kompetencja była znacznie ważniejsza niż talent niż oryginalność, dla umożliwienia jej kariery". Reżyserowała zarówno filmy nieme, jak i udźwiękowione; skonstruowała pierwszy mikrofon na statywie. Na jej koncepcje i karierę miała wpływ m. in. aktorka i producentka Alla Nazimova, gwiazda kina niemego. Ostatnie czterdzieści lat życia Arzner spędziła z choreografką i tancerką Marion Morgan. Jej film "Dzikie przyjęcie" był trzecim najlepiej zarabiającym filmem ze swojego rocznika, także wysoko ocenionym przez krytyków. Umiejscowiony w żeńskim akademiku, zawierał wyraźne podteksty lesbijskie, wątki często odnajdowane w realizacjach Arzner. Również jej późniejsze filmy często ukazywały kobiety niezależne, odważne i niestereotypowe.