Komiczno-ironiczna opowieść o tym jaki jest stan małżeństwa z trzydziestoletnim stażem, o różnicy pokoleniowej w związku, która wciąż wydaje się być tematem tabu oraz o tym czy w ogóle warto brać ślub.

W wyniku nawałnicy został uszkodzony most łączący świat żywych ze światem umarłych. W związku z tym, wiadomość o jej śmierci, dociera do Marii z opóźnieniem. Maria jak gdyby nic, wychodzi do pracy, ale ludzie wokół zaczynają ją lekceważyć. Widzą ją bliscy, dla innych staje się obojętna. Maria nie wie co zrobić, wraca do domu rodzinnego. Wraca do Matki, do miejsca, które opuściła za życia. Do domu Matki przywieziono już jej ciało. Zaczynają się tradycyjne obrzędy. Łapiduch oporządza ciało przed pochówkiem. Rodzina stara się nakłonić Marię, by zobaczyła ciało i się zidentyfikowała. To warunek konieczny, by dotarło do niej, że nie żyje. Pogodzenie się z tym faktem, ma jej oraz jej bliskim przynieść ulgę. Ale Maria buntuje się. Nie zgadza się na śmierć.

Pochodzący ze wschodu Żenia zatrudnia się jako masażysta na luksusowym podmiejskim osiedlu. W niedługim czasie zostaje powiernikiem swoich klientów.

Młoda dziennikarka na własną rękę prowadzi dochodzenie w sprawie katastrofy smoleńskiej.

Cyniczny prokurator i jego cierpiąca na anoreksję córka próbują odnaleźć się po tragicznej śmierci najbliższej osoby.

Historia życia Ryszarda Riedla, jednego z najwybitniejszych polskich muzyków, który szukał wolności poprzez swoje utwory.

Zmęczona domowymi obowiązkami kobieta zostawia rodzinę i wyjeżdża do innego miasta, gdzie znajduje dobrą pracę.

Po upadku powstania styczniowego wielu mężczyzn walczących w powstańczych szeregach zostaje zesłanych na Sybir. Często towarzyszą im żony. Bogata szlachcianka Ewelina, której mąż także, jako zesłaniec, przebywa na Syberii, decyduje się jednak pojechać tam do kochanka, Jana Darskiego. Pozostawia we dworze dorastającą córkę Karolinę. Nie wzrusza jej rozpacz dziewczyny. Po męczącej podróży dociera do kochanka i opiekuje się chorym, załamanym psychicznie mężczyzną. Po samobójczej śmierci męża bierze z Darskim ślub, ale ten niebawem również umiera. Ewelina zostaje zgwałcona przez rosyjskiego chłopa i rodzi córeczkę Suzanne. Wyjeżdża z nią do Paryża. Mijają lata. Dorosła już Karolina spotyka w Paryżu matkę, o której myślała, że nie żyje, i poznaje siostrę. Na krótko zamieszkują razem. Karolina przeżywa namiętną miłość do Edwarda Borskiego, działacza konspiracji. Młody człowiek jest lekkoduchem o biseksualnych skłonnościach. Ewelina protestuje przeciwko związkowi córki. Wkrótce Edward zostaje zesłany za działalność polityczną w głąb Rosji. Czterdziestoletnia już Karolina podąża za ukochanym. Borski jednak nie darzy jej uczuciem. Pije nałogowo i ma intymne kontakty z miejscową wieśniaczką. Bywa wobec Karoliny brutalny. Ona jednak wciąż go kocha. Umiera w czasie porodu, a córka Ewelinka pozostaje przy ojcu. Po jego śmierci, dzięki pomocy życzliwych ludzi, wraca do wolnej już Polski. Opiekę nad nią przejmuje Suzanne. Dziewczynka wychowuje się w rodzinnym dworze. Gdy dorasta, poślubia aktora. Podczas okupacji hitlerowskiej okazuje się, że jej mąż jest kolaborantem. Porzuca go, będąc już w ciąży i rodzi córkę Zuzannę. Tuż po wojnie zostaje wywieziona do sowieckiego łagru. Po latach wraca do kraju i odnajduje swoje dziecko. W chwili ogłoszenia stanu wojennego umiera na atak serca. Zuzanna i jej mąż, działacz Solidarności, zostają internowani, a później wyjeżdżają do Francji. Powracają do Polski na początku lat dziewięćdziesiątych i chcą zamieszkać w rodzinnym dworze.

Doktor Janusz Korczak, pedagog i działacz społeczny, prowadzi sierociniec dla dzieci żydowskich. Po wybuchu II wojny światowej kontynuuje działania na rzecz małych podopiecznych.

Serial telewizyjny poświęcony ostatnim latom panowania Władysława Jagiełły. Oparty o scenariusz pisarza Józefa Hena, pokazuje nie tylko historyczne realia, ale szekspirowską walkę silnych charakterów i osobowości. Jagiełło, grany przez Gustawa Holoubka, przedstawiony jest jako król obdarzony ogromnym talentem politycznym, dużą inteligencją, wyobraźnią i poczuciem humoru.

Historia życia kobiety, która mieszka w małym miasteczku w Małopolsce.

Kamil wychowuje się wśród biedoty. Kiedy dorasta, zaczyna marzyć o karierze pisarza.

Barbara Ostrzeńska zostaje żoną Bogumiła Niechcica, mimo że go nie kocha. Kobieta całe życie wspomina swoją młodzieńczą miłość, Józefa Toliboskiego.

Z obawy przed staropanieństwem Barbara Ostrzeńska wychodzi za mąż za Bogumiła Niechcica, którego nie kocha.