Gosia, która zmagała się z epizodami psychotycznymi i depresją, marzy o studiowaniu pedagogiki specjalnej, by pomagać innym w kryzysie psychicznym.

Janusz Morgenstern, dla przyjaciół Kuba. Pochodził z rodziny żydowskiej, w Holokauście stracił całą rodzinę. Reżyser filmów, które na stałe zapisały się na kartach polskiej kinematografii, m.in.: "Do widzenia, do jutra", "Trzeba zabić tę miłość", "Żółty szalik". Widzowie zawdzięczają mu także seriale "Stawka większa niż życie", "Polskie drogi" oraz "Kolumbowie". Portret Morgensterna utkany jest z wywiadów, audycji, zdjęć, a także jego własnych filmów, które stanowiły dla niego ucieczkę od traumy, jakiej doświadczył podczas wojny. O jego twórczości opowiadają bliscy, aktorzy i współpracownicy.

Marta, Dorota i Ada. Na co dzień każda z innego świata, każda z innymi problemami, ale dzięki sile i determinacji wychodzą nawet z najmroczniejszych traum.

Dokument przedstawia sylwetkę zmarłego reżysera na podstawie pozostawionych przez niego notatek.

Para polskich imigrantów nie potrafi odnaleźć się w Szwecji. Z powodu kłamstw pomoc społeczna odbiera im córkę.

Historia Lecha Wałęsy, który razem z "Solidarnością" walczył o Polskę wolną od komunizmu.

Historia polskiej pieśniarki żydowskiego pochodzenia, oskarżonej o kolaborację z Niemcami w warszawskim getcie podczas II wojny światowej. Agata Tuszyńska (autorka biografii "Oskarżona: Wiera Gran") wskazuje przyczyny upadku artystki, a także pyta, czy została ona rzeczywiście skrzywdzona pomówieniami, czy też naprawdę zdradziła ojczyznę? Obok prezentowanej dokumentacji z procesów wplecionych zostało także kilka bezpośrednich rozmów ze starszą już Gran w Paryżu. By nie zakończyć jedynie na dokumencie śledczym, reżyserka podejmuje ostatecznie uniwersalne tematy wykluczenia i patriotyzmu.

Film dokumentalny o Tadeuszu Konwickim - wybitnym reżyserze filmowym i prozaiku. W rozmowach m.in. z Adamem Michnikiem opowie o swojej twórczości i życiu na tle zmieniającej się Polski.

Losy grupy młodych polskich oficerów - tzw. "cichociemnych" skoczków - zrzuconych na teren okupowanej Polski w czasie II wojny światowej.

Filmowa opowieść o ojcu i synu: urodzonym na Kubie muzyku Jose Torresie, który w Polsce znalazł swoją drugą ojczyznę, oraz jego synu Tomku, który - wychowany w Polsce, odkrywa teraz swoje kubańskie korzenie. Tłem opowieści o ich indywidualnych losach jest najnowsza historia Polski i Kuby, dwóch krajów naznaczonych przez komunizm, które jednak wybrały z czasem inne drogi: podczas gdy Polska odradza się po transformacji ustrojowej, Kuba pogrąża się w skostniałym systemie. Jose Torres poznał oba te oblicza komunizmu, ich podobieństwa i różnice. Do Polski przyjechał bowiem w 1981 r. Ożenił się z Polką, Izabelą, studiował we Wrocławiu, odnosił już tutaj pierwsze sukcesy jako muzyk. Nie podobało się to władzom Kuby, które usiłowały rozdzielić małżonków i podstępem ściągnęły Torresa na łono ojczyzny. Aby móc zobaczyć swego pierworodnego syna, który w tym czasie się urodził, z kolei Jose musiał uciec się do wybiegu. Jego chwilowy wypad do Polski trwa do dziś. Od tamtego czasu nie był na Kubie, gdzie zostawił wszystkich krewnych. Ale z Izą stworzył szczęśliwy dom w naszym kraju, doczekał się także drugiego syna, stał się popularnym i cenionym artystą. Za to na Kubę pojechali Iza i starszy syn Tomek, którzy zabrali ze sobą nagrany na wideo list Jose do jego rodziny w Hawanie. Liczni krewni, którzy nie widzieli go od ćwierć wieku, mają okazję chociaż w ten sposób ujrzeć go i posłuchać, nacieszyć się jego szczęściem i sukcesami. Bo im samym życie nadal upływa znacznie dramatyczniej. W filmie przeplatają się nagrane w Polsce autobiograficzne wspomnienia Jose i zarejestrowane na Kubie relacje Izy. Jednym towarzyszą sceny z życia Jose w Polsce (koncerty, jubileusz 25 - lecia twórczości, próby, spotkania z przyjaciółmi), tym drugim zaś sceny z pobytu Izy i Tomka na Kubie. Spoiwem obu wątków są archiwalia i zdjęcia z okresu, o którym opowiadają (z Kuby lat 60. i z Polski początku lat 80.). Dodatkowo Tomek, również muzyk, jak ojciec i wielu kubańskich krewnych, nagrywa dla ojca amatorską kamerą dziennik z podróży. Każdego dnia opowiada, kogo z rodziny właśnie poznał i co nowego zobaczył, co mu się podoba, co go zaskakuje. A także co sprawia, że jednym z jego idoli jest legendarny Che Guevara. Ilustrację muzyczną filmu stanowi oczywiście muzyka skomponowana i grana przez Jose i Tomka Torresów.

Akcja rozgrywa się w małym miasteczku Szczelin. Życie mieszkańców koncentruje się wokół klubu sportowego Gamrat. Jego prezes - Janusz Wysocki (Sławomir Orzechowski) - nie potrafi podnieść na nogi podupadającego klubu. Wtedy sprawę w swoje ręce przejmuje wychowanek miejscowego domu dziecka - Adam Zalewski (Tomasz Karolak). To za jego sprawę budynek zaczyna odżywać. Mieszkańcy ufają mu, jednak nie wiedzą, że skrywa on swój sekret...

Zwykła i niezbyt bogata rodzina Nowików wygrywa w konkursie kostek bulionowych luksusowy apartament.

Maciej zabiera tajemniczego autostopowicza. Pogoda się pogarsza, a na drogę wychodzi procesja z okazji Bożego Ciała.

W lecie 1946 roku powstał we Włoszech film fabularny pt. "Wielka droga". Główne role zagrali: Irena R. Anders, występująca wówczas jako Renata Bogdańska i Albin Ossowski. Film opowiadał historię trudnej, wojennej miłości pary młodych ludzi, których wydarzenia na przemian to rozdzielały, to znów łączyły. Przy produkcji tego obrazu korzystano z największych ówczesnych studiów filmowych - Cinecitta w Rzymie. Cel produkcji był jasny: łączący sceny studyjne i przekazy dokumentalne film miał utrwalić pamięć o tragicznych i bohaterskich losach Polaków, którzy przez łagry i Bliski Wschód dotarli do Włoch i walczyli u boku wojsk sprzymierzonych z hitlerowcami. "Wielka droga" nigdy nie doczekała się premiery kinowej w Polsce, film wyemitowała TVP dopiero w maju 1995 r. Jego wymowa była jasna: "Wielka droga" Polaków nie skończyła się na Zachodzie, czeka ich jeszcze w przyszłości powrót do ojczyzny, ale aby do niej wrócić, przyjdzie im, być może, jeszcze walczyć. I oto po 57 latach od chwili powstania tego filmu jego dwoje głównych bohaterów spotyka się ponownie, aby w roku 2003 zobaczyć go jeszcze raz. W ten sposób dokument Marii Dłużewskiej zyskuje dodatkową przestrzeń czasową, a właściwie trzy dodatkowe przestrzenie: poza scenami ze współczesnego Londynu widzowie mają możliwość poznać wcześniejsze, prywatne losy Ireny Anders i Albina Ossowskiego. Oboje wspominają okoliczności powstawania "Wielkiej drogi", łącząc te wspomnienia z opowieściami o swych osobistych dziejach. Losy Albina Ossowskiego dopełniają polską historię pokolenia wojny: walka w podziemiu w Warszawie, pobyt w Auschwitz i Buchenwaldzie, wyzwolenie obozu przez Amerykanów, pielgrzymka do 2 Korpusu. Irena Anders wspomina swoją drogę z armią gen. Andersa, a także okoliczności powstania "Czerwonych maków na Monte Cassino". Teraz, po wielu latach, tamte wydarzenia należą już do przeszłości, ale wciąż potrafią wywołać na twarzach nostalgiczny uśmiech i łzy wzruszenia.

Od lat 12 grudnia wieczorem, w kolejne rocznice wprowadzenia Polsce stanu wojennego, pod domem Wojciecha Jaruzelskiego odbywają się demonstracje. W taki wieczór w 2000 roku wizytę składa mu Teresa Torańska z ekipą filmową. Po serdecznym powitaniu rozpoczyna się rozmowa, w której dziennikarka dąży do odtworzenia przebiegu wydarzeń tamtej nocy. Relację z nocy spędzonej u generała, autorki filmu budują z dwóch przeplatających się wątków - rozmowy prowadzonej w salonie państwa Jaruzelskich i przebiegu demonstracji pod ich oknami. Wspomnienia głównego bohatera wydarzeń mieszają się z wypowiedziami demonstrantów, w większości młodych ludzi, którzy urodzili się już po stanie wojennym.