Film powstawał w okresie kryzysu życiowego, przez który przechodził Jørgen Leth, ma więc pochmurny, czysto osobisty wydźwięk. Ton nadaje głos reżysera, który w początkowej scenie podczas golenia wypowiada słowo "obrzydzenie”. W swobodnie połączonych scenach przypominających skecze aktorzy przedstawiają poszczególne cechy charakteru. Do nośnych emocji należą niepokój, brak zdecydowania czy blokada twórcza, z którą walczy alter ego Letha - Claus Nissen. Studyjne sceny baletowe, obserwacja pełnej miłości relacji pomiędzy kobietą i jej córką z Nikaragui czy zdjęcia dokumentalne z Wysp Trobriandzkich starają się wspólnie uchwycić istotę miłości.

Dokument przedstawia niemal 100 różnych Duńczyków - rowerzystę, ministra finansów, popularną aktorkę czy 13 panien z prowincji - którzy próbują stworzyć realistyczny obraz Danii, różniący się od powszechnego wyobrażenia małego, egzotycznego i dziwnego kraju.

Wewnątrz idealnie białego pokoju znajdują się mężczyzna i kobieta wykonujący różne czynności.