Polska malarka, scenografka i pedagog. Córka Jana Lorentowicza - krytyka literackiego i teatralnego. W 1931 roku została absolwentką warszawskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Następnie w 1935 roku ukończyła scenografię na Wydziale Sztuki Reżyserskiej Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej w Warszawie. Od lat 30. współpracowała z warszawskimi teatrami. Pracowała przy realizacji "Harnasiów" Karola Szymanowskiego w Operze Paryskiej, w 1936 roku zdobywając za scenografię do tego spektaklu I nagrodę konkursu Grand l'Opera  i pięcioletnie stypendium od rządu francuskiego. W ciągu następnych lat dalej pracowała w Paryżu, odnosząc kolejne sukcesy, a także rozpoczęła studia humanistyczne na Sorbonie. W latach 1941-1959 przebywała w USA i współpracowała m.in.z Metropolitan Opera w Nowym Jorku. W Ameryce doceniono jej malarstwo sakralne, freski, witraże, rzeźby, a najbardziej ilustracje do książek dla dzieci. Po powrocie do Polski w 1960 roku dalej kontynuowała swoją działalność artystyczną jako malarka oraz współpracowała z wieloma krajowymi teatrami dramatycznymi i muzycznymi jako scenograf. Wykładała również  i prowadziła warsztaty w Liceum Techniki Teatralnej w Warszawie. W 1975 roku opublikowane zostały jej wspomnienia zatytułowane "Oczarowania".