Mieczysław Gil, działacz związkowy z Nowej Huty, opozycjonista prześladowany i więziony w okresie PRL, uczestnik obrad okrągłego stołu, były poseł i senator oraz przewodniczący Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W 2017 r. został odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności. Mieczysław Gil urodził się w 1944 roku, po świętokrzyskiej stronie doliny Wisły. Wychowany został w chłopskiej, religijnej rodzinie, co przyczyniło się do Jego późniejszych wyborów, szczególnie w latach 70 - tych, kiedy pracował w Nowej Hucie, a jednocześnie był początkującym dziennikarzem zakładowej gazety Głos Nowej Huty. W latach 1964 - 1981 należał do PZPR. W marcu 1968 r. został zawieszony na stanowisku mistrza za odmowę udziału w bojówkach mających pacyfikować manifestacje studenckie. Przed 1980 r. kolportował niezależne pismo "Robotnik" oraz ulotki Studenckiego Komitetu Solidarności. W sierpniu 1980 r. uczestniczył w strajku, był rzecznikiem na Wydziale Stalowni Martenowskiej. Od września 1980 r. był w "Solidarności".

Osoba Tetmajera odgrywała pewną rolę w niektórych rozgrywkach politycznych, a jego popularne wśród ludu nazwisko chętnie wciągano na listy członków organizacji i w skład ich zarządów, by zapewnić sobie poparcie szerszego kręgu społeczeństwa. Ale Włodzimierz Tetmajer też chętnie sam podejmował się obowiązków, szczególnie tych, które nakładało na niego życie na wsi. Został delegatem do Rady Szkolnej i Powiatowej, co zaowocowało założeniem w Bronowicach straży pożarnej wyposażonej w mundury i sprzęt, co więcej Tetmajer sam ćwiczył strażaków. A gdy został posłem, przyjeżdżali do niego ze swoimi problemami chłopi z całego powiatu. Z początkiem wojny, w 1915 roku napisał manifest do Polaków w Ameryce, wzywając ich do powrotu. W latach wojny Tetmajer zapisał się w pamięci współczesnych jako gorący patriota. Miał zostać posłem do pierwszego sejmu polskiego, ale ponieważ nie umieszczono go na krakowskiej liście ludowców, tylko na nowotarskiej, wycofał się. W ostatnich latach życia zniechęcony do polityki Tetmajer wraca do sztuki. Nie przyjął teki ministra kultury i sztuki, którą mu ofiarowano pod koniec 1920 roku, natomiast poświęcał dużo czasu działalności kulturalnej, bowiem został prezesem Rady Sztuki w Krakowie. Kilkuletni rozbrat artysty ze sztuką odbił się jednak na jego twórczości, a pomysł, żeby połączyć anegdotę polityczną z malarstwem, nie okazał się najlepszy.

Bohaterem filmu jest prof. Adolf Szyszko - Bohusz, legionista, wybitny architekt, przez trzy dekady kluczowa postać w odnowie najważniejszych zabytków odrodzonej Rzeczpospolitej. Po dziesięcioleciach niemal całkowitego zapomnienia przybliżamy postać tego wielkiego Polaka.

Wojciech Szulczyński realizuje dokument poświęcony Hannie Chrzanowskiej. Była ona prekursorką idei pielęgniarstwa społecznego, domowego, rodzinnego i parafialnego w Polsce. Jej droga życiowa wiązała się z prawdziwym powołaniem do zawodu. Na terenie Krakowa zaczęła działać w pielęgniarstwie parafialnym, które z pomocą duchownych stworzyła od podstaw przy kościele Mariackim. Jako osoba bardzo religijna, swoje poświęcenie sprawie kierowała głęboką wiarą chrześcijańską. Nie tylko sama niosła pomoc potrzebującym, ale edukowała innych jak pomagać bliźnim w szeroko pojętym zawodzie pielęgniarki. Miała ogromny szacunek w wielu środowiskach społecznych i była członkinią oraz współzałożycielką wszystkich znaczących organizacji pielęgniarskich w kraju. Jej życie było wzorem dla wielu ludzi. Została Błogosławioną Kościoła katolickiego.

Dokumentalny zapis sentymentalnych wspomnień mieszkańców Gdowa i okolic oraz bieżące regionalne informacje, które związane są z miejscową rzeką Rabą.

Księżna Izabela z Flemmingów Czartoryska przez wiele lat gromadziła pamiątki związane narodowością Polski. W 1801 roku, w specjalnie do tego wybudowanej na terenie Puław budowli nazwanej Świątynią Sybilli, zaczęła prezentować szerokiej publiczności swoje zbiory. Jej pasję do kolekcjonerstwa przejął po niej syn Adam Jerzy, a potem wnuk Władysław. Dzięki temu powstała wielka kolekcja, która po wielu perturbacjach została przeniesiona do Muzeum Książąt Czartoryskich w Krakowie. Pod koniec 2016 roku całe zbiory zawarte w muzeum, zostały odkupione przez państwo polskie. Umowę o zakupie podpisano z ich prawowitym właściciela księciem Adamem Karolem Czartoryskim. Muzealna kolekcja i zbiory zawierają tysiące bezcennych pamiątek związanych z państwem polskim. Jednym z najcenniejszych eksponatów wchodzących w skład zbiorów, jest obraz Leonarda da Vinci "Dama z gronostajem".