Jack Dempsey urodził się w ubogiej farmerskiej rodzinie. Dość wcześnie okazuje się że ma smykałkę do boksu i młody Dempsey przechodzi na zawodowstwo pod pseudonimem Kid Blackie, walcząc w salooonach, miasteczkach górniczych, obozowiskach drwali na terenie prawie całych Stanów. Dzięki swojej szybkości, odporności i sile ciosu większość walk wygrywał przez nokaut. Niestety brak "szlifu" i porażki z takimi bokserami jak "Fireman" Jim Flynn, Willie Meehan, i Jack Downey', spowodowały że Demspey nie mógł walczyć o najwyższe trofea. Na szczęście w tym momencie spotkał menadżera Jacka Hearnsa który umiejętnie kierował jego karierą. W efekcie już niedługo (1919) Dempsey walczy o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej, brutalnie deklasując w pojedynku Jess'ego Williarda. Znany głównie z walk z Luisem Firpo, George Carpentierem i Gene Tunney'em. Po przegranej z tym ostatnim wycofuje się z kariery bokserskiej, jednak wraca do niej w 1931 walcząc w setkach pokazowych pojedynków, często walcząc z trzema lub czterema przeciwnikami pod rząd w czasie tego samego występu. Po ostatecznym przejściu na emeryturę kieruje własną restauracją na Broadway'u przez prawie 50 lat.