Jadwiga Daniłowicz-Jaraczowa po ukończeniu szkoły średniej kształciła się u J. Śliwickiego. Na deskach teatru zadebiutowała w 1905 roku w Łodzi. Grała w teatrach głównie warszawskich, a także wyjeżdżała wraz z mężem na występy gościnne do wielu miast Polski. W czasie okupacji niemieckiej aktorka prowadziła pod Otwockiem schronisko dla dzieci.

Po Powstaniu Warszawskim Jadwiga Daniłowicz-Jaraczowa wyjechała do Krakowa, gdzie przez pewien czas grała w jawnym Teatrze Powszechnym. Po wojnie grała w teatrach warszawskich: Powszechnym, Narodowym i w Teatrze Ateneum. W 1957 roku aktorka przeszła na emeryturę.