Osiem osobnych, uniwersalnych historii o miłości, która nie zna granic wieku. Ich wspólnym mianownikiem jest to, że bohaterowie każdej z nich poznają się przez aplikacje randkowe.

W dokumencie przeplatają się ze sobą rozmowy osób dzwoniących na pogotowie ratunkowe z rozmowami tych dzwoniących do radia. Na jego antenie trwa audycja, której myślą przewodnią jest prognozowany przez Majów, tytułowy koniec świata.

Tomasz jest studentem pierwszego roku, który niedawno przyjechał z prowincji do dużego miasta. Pewnego dnia, jadąc tramwajem, zostaje świadkiem kradzieży, której nie potrafi zapobiec.

Z przechodzącym kryzys małżeństwem zamieszkuje zmaterializowana wizja mężczyzny idealnego.

Dokument o miłości, przyjaźni i seksualności osób niepełnosprawnych. Jego twórcą jest Rafał Skalski, którego debiutem reżyserskim był obraz "52 procent". Niepełnosprawność w naszym społeczeństwie jest wciąż tematem tabu. Wielu unika kontaktu z ludźmi fizycznie upośledzonymi, nie do końca wiedząc, jak zachować się w ich towarzystwie. Tymczasem ludzie niepełnosprawni mają takie same marzenia, pragnienia, potrzeby i aspiracje jak wszyscy inni. Bohaterami dokumentu Rafała Skalskiego są ludzie, którzy mimo swoich ułomności, czerpią z życia pełnymi garściami. Nie uciekają od problemów dnia codziennego, ale dzielnie stawiają im czoła. Każdy z bohaterów ma kogoś bliskiego. Przykuty do wózka inwalidzkiego Krzyś planuje swoje życie z pełnosprawną Olą, a niewidomy Grzegorz i niepełnosprawna Ania nie wyobrażają sobie bez siebie życia. "On jest moimi nogami, a ja jego oczami" - mówi Ania. Owocem miłości niepełnosprawnej ruchowo Eli i jej zdrowego męża Rafała jest pięcioletnia Wiktoria. Bohaterowie nie czują się inni czy gorsi. Z otwartością wprowadzają widza w intymny świat swoich relacji damsko-męskich. Jak sami mówią, ich seksualna aktywność nie jest niczym nadzwyczajnym. Zdają sobie jednak sprawę, że właśnie ta sfera ich życia budzi największą ciekawość.

Dla Jerzego Mierzejewskiego malarstwo jest sztuką milczenia. Za pomocą tego, co widzialne, pozwala nam ono dojść do tego, co niewidzialne. Urodzony w 1917 roku artysta tworzył przez ponad 70 lat metafizyczne obrazy, trzymając się zawsze na uboczu wszelkich mód sztuki współczesnej. Był również wieloletnim wykładowcą oraz cenionym dziekanem Łódzkiej Szkoły Filmowej. Stał się prawdziwym autorytetem dla pokoleń powojennych operatorów i reżyserów polskich. Jerzy Mierzejewski – człowiek ogromnej erudycji i wielkiego osobistego uroku – nie jest już w stanie pracować. Jego umysł i świadomość są natomiast bardzo żywe. Spotykając się z nim, odkrywamy bogatą historię oraz twórczość nietypowego malarza. Zgłębiamy tajemnicę bytu i czasu – między przeszłością a teraźniejszością, życiem a śmiercią.