Mistrz gminy okultystycznej na łożu śmierci objawia uczniom trzy proroctwa. Jego następca usiłuje nie dopuścić do wypełniania się ostatniego objawienia.
Rok 1900. Książę pszczyński, Hans Friedrich von Teuss XVII, gości cesarza Wilhelma II. Zadowolony z polowania cesarz proponuje mu urząd nadwornego Wielkiego Łowczego lub ambasadora w Londynie. Ku niazadowoleniu swej żony, Daisy, książę wybiera tytuł Wielkiego Łowczego. Rok 1932. Książę jest częściowo sparaliżowany. W pałacu przebywa wraz z niedawno poślubioną małżonką Mariscą de Bodege i najmłodszym synem, Bolkiem, zalecającym się do macochy. Na wieść o chorobie ojca przyjeżdżają: najstarszy syn - Franzel, pracujący u Heinberga, jednego z najbogatszych obecnie właścicieli kopalń w Westfalii i trzeci syn - Conrad, przebywający w Warszawie razem z przyjacielem z lat dzieciństwa, Jurkiem Zbierskim, z którym łączą go intymne więzy uczuciowe. Wobec katastrofalnego stanu finansów von Teussów, Franzel uzyskuje pełnomocnictwo do zarządzania całym majątkiem rodzinnym