Dzień był mżysty a zarazem słoneczny, co tylko dodawało mu polotu i fantazji. Przechodziłam jak zwykle koło Wermutu(tego pubu), poczułam nagle jakąś wewnętrzną potrzebę, żeby tam wejść. Wiedziałam, że spotka mnie tam coś nietuzinkowego, coś mrożącego krew w żyłach i nie pomyliłam się... . Gdy tylko przekroczyłam próg tego (przyznaję) ładnego pubu, poczułam się jakbym została uderzona obuchem, mój wzrok przyciągnęła zniewalająca postać rosłego bruneta, o lekko kręconych, niczym baranek włosach. To był on! To Janek! Najgorsze było to, że nawet na mnie nie spojrzał! Wiedziałam, że muszę przejść do ofensywy... . Kolana uginały się pode mną, lecz mimo to dzielnie kroczyłam w stronę baru, gdzie udała się moja miłość by zamówić proczesko. Już miałam się do niego odezwać, powiedzieć zalotne „cześć” i rozpocząć niebanalny flirt, jednak w tym momencie Janek odezwał się do barmana... . Nie przesadzę, mówiąc, że była to najwspanialsza chwila mojego życia! Jego delikatny i szarmancki głos jeszcze długo odbijał się echem w moich uszach, byłam oficjalnie zakochana! Musiałam szybko pobiec łazienki, ponieważ czułam, że zaraz zemdleję z nadmiaru wrażeń, jednak decyzja o ucieczce do WC, okazała się najgorszą decyzją mojej marnej egzystencji. Gdy już ochłonęłam (było to około 30 minut później) postanowiłam wyjść z łazienki i dać miłości drugą szansę, niestety, Jędrzeja nie było już w barze :( Mój świat się zawalił, czułam, że umieram, już nigdy sobie tego nie wybaczę...
Kilka dni później, postanowiłam porzucić dręczące mnie myśli samobójcze i w ramach rozrywki obejrzeć 214 odcinek „Ojca Mateusza”. Chyba można sobie wyobrazić w jaką euforię wpadłam widząc, że jedna z postaci grana jest przez mojego ukochanego. To właśnie w tym nieobliczalnym podpalaczu zakochałam się kilka dni temu. Szybko wygooglowałam mojego oblubieńca i właśnie znalazłam Ciebie, Ciebie mój ukochany! Jestem Twoją najbardziej oddaną fanką ever! Uwielbiam Cię mój boski Adonisie! Jesteś moim wzorem postępowania! Trzymaj tak dalej!