Naprawdę nazywał się Zdzisław i urodził się w dość niezwykłych okolicznościach w Berlinie w czasie I wojny światowej. Jego matka była siostrą pradziadka autora tego filmu. Krzysztof Korwin Piotrowski nagrał z bohaterem filmu kilka godzin jego sentymentalnych wspomnień dotyczących lat międzywojennych i powrotu do Warszawy. Te nagrania, powstałe jesienią 2004 roku, dotąd nie były w żaden sposób wykorzystane, a stały się podstawą do stworzenia filmu, którego tytuł wymyślił tuż przez śmiercią sam Jan Nowak-Jeziorański. Wiele razy podkreślał, że właśnie Warszawa była dla niego najważniejszym i najukochańszym miejscem na ziemi. O wielkim Polaku mówią jego przyjaciele i krewni. Barwnie opowiadają o jego zwyczajach i cechach charakteru: Zofia i Władysław Bartoszewscy, Jacek Taylor, Hanna i Jacek Fedorowiczowie, Ryszard Matuszewski, Stanisław Witkowski, a także Małgorzata Broll i Barbara Penderecka-Piotrowska.

Dokument biograficzny. Tadeusz Gajcy urodził się 1922. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej. Studiował filologię polską na tajnym Uniwersytecie Warszawskim. Zginął w 1944 roku w powstaniu warszawskim na stanowisku bojowym na Starym Mieście. Tego wybitnego poetę wspominają koledzy i koleżanki, nauczyciel języka polskiego, a także brat - Mieczysław Gajcy. Oprócz materiałów z archiwum rodzinnego tego ostatniego twórcy dokumentu wykorzystali m.in. filmy archiwalne z czasów Powstania oraz Zbiory Biblioteki Narodowej.