Uzbrojony mężczyzna wchodzi do studia telewizyjnego i bierze zakładników. Jego celem jest wejście na wizję podczas prime time'u.

Jacek powraca do swojego rodzinnego miasteczka, po przymusowej operacji rekonstrukcji twarzy.

Wojenna opowieść o artystach żydowskiego pochodzenia walczących o przetrwanie za pomocą jedynej dostępnej im broni: twórczości muzycznej, teatralnej i filmowej. Przed hitlerowskim aparatem represji bronią się za pomocą żartu, przedstawień kabaretowych, skeczy, spektakli, piosenek, koncertów… Organizują je w obozach koncentracyjnych i gettach. Walczą o życie, ale przede wszystkim – jak sami podkreślają – o duszę i godność. W serii fabularnie inscenizowanych epizodów będących wierną rekonstrukcja faktów śledzimy, jak muzyka, skecz i żydowski szmonces stają się bronią w bitwie o podtrzymanie woli życia i ducha oporu w grających artystach i tych, którzy ich występy oglądają – wycieńczonych katorżniczą pracą i głodem współwięźniów. Pokazujemy, jak funkcjonował humor i subtelne szyderstwo – czytelne dla ofiar, a niezrozumiałe dla ich strażników i oprawców. „Grałem o życie” – mówi jeden z bohaterów filmu, streszczając w krótkim zdaniu istotę tego, czym były jego występy przed komendantem obozu koncentracyjnego. „Grałem tym, którzy rozstrzeliwali i grałem tym, którzy byli rozstrzeliwani…”

Kiedy wybucha II wojna światowa, Karol Wojtyła jest studentem drugiego roku polonistyki. Po latach decyduje się zostać księdzem, co w konsekwencji wynosi go na Tron Piotrowy.