Miłośnikom erotycznego horroru Jeana Rollina przedstawiać chyba nie trzeba. Począwszy od pełnometrażowego debiutu z 1967 roku konsekwentnie tworzy swój własny, oniryczny świat, zaludniony przez ponętne, choć nieco somnambuliczne, wampirze lesbijki, spacerujące po starym zamczysku i opuszczonej plaży.

Wizja Rollina może wpierw wydawać się monotonna i jest taką dla wielu krytyków, oskarżających reżysera o hochsztaplerstwo (m.in. Andrzej Kołodyński). Jednak w tym szaleństwie tkwi metoda. Filmy francuskiego ekscentryka mają hipnotyczną moc, uwodzą poetycką atmosferą, nawet jeśli otwarcie przyznają się do swej pretensjonalności. Nie każdemu przypadną do gustu, lecz warto się z nimi zmierzyć. A nuż się w nich rozsmakujemy?

Pośród filmów, które podpisał Jean Rollin, trudno wskazać te najlepsze z najlepszych. Z pewnością nie należy zaczynać od tytułów pornograficznych, które nakręcił głównie dla kasy. Natomiast warte uwagi są te kanoniczne, mianowicie: RAPE OF THE VAMPIRE (1967), NAKED VAMPIRE (1969), THE SHIVER OF THE VAMPIRE (1970), REQUIEM FOR A VAMPIRE (1971), DEMONIACS (1973), ROSE OF IRON (1973), USTA WE KRWI (1975), WINOGRONA ŚMIERCI (1978), FASCINATION (1979), THE NIGHT OF THE HUNTED (1980), THE LIVING DEAD GIRL (1982), DWIE OSIEROCONE WAMPIRZYCE (1997) i FIANCEE OF DRACULA (2002)

Mój osobisty faworyt? Waham się między debiutanckim, ambitnym RAPE OF THE VAMPIRE a późniejszym FASCINATION, zaiste fascynującym, chociażby ze względu na udział diablo zmysłowej Brigitte Lahaie.

A taki, jaki należy omijać szerokim łukiem? Prosty wybór: JEZIORO ZOMBICH (1981), którego nie uratowały nawet zastępy powabnych Francuzek, kąpiących się w tytułowym jeziorku. Sam Rollin wstydził się tego filmu tak bardzo, że ukrył się pod pseudonimem J.A. Laser.