Jim Croce (James Joseph Croce) był amerykańskim folkowym piosenkarzem oraz autorem tekstów. Przyszedł na świat w Filadelfii 10 stycznia 1943 roku w rodzinie potomków włoskich imigrantów. W wieku 4 lat zaczął pobierać lekcje gry na akordeonie. Szybko też sam nauczył się grać na gitarze.

Po krótkim pobycie w armii rozpoczął naukę na Villanova University. To w tym okresie właśnie postanowił na poważnie zająć się muzyką. Grał w kilku uczelnianych zespołach. Z jednym z nich odbył tournée po Afryce i Środkowym Wschodzie w ramach wymiany studenckiej. Po studiach pracował w ekipach budowlanych oraz jako nauczyciel w liceum. Dawał także lekcje gry na gitarze w czasie obozów letnich.

Swoją przyszłą żonę, Ingrid Jacobson, poznał podczas jednej z imprez muzycznych. Para wzięła ślub w 1966 roku. Przez pewien okres małżeństwo występowało jako duet. Początkowo wykonywali utwory innych artystów takich jak Joan Baez, lecz szybko zaczęli pisać własne piosenki. W 1968 roku producent Tommy West, który uczęszczał z Jimem na tą samą uczelnię, przekonał go, by wraz z partnerką spróbowali szczęścia w Nowym Jorku. Tam udało im się wydać pierwszy album. W ciągu następnych dwóch lat przemierzyli wiele kilometrów, dając małe koncerty oraz kolekcjonując gitary.

Rozczarowani przemysłem muzycznym Nowego Jorku postanowili jednak sprzedać wszystkie instrumenty oraz wyjechać na wieś, gdzie w 1971 roku urodził się ich syn, Adrian James. Podczas gdy Ingrid zajmowała się domem, Jim podejmował pracę jako kierowca ciężarówek i budowlaniec. W międzyczasie wciąż tworzył nowe kompozycje, pisząc niejednokrotnie o ludziach, których spotykał na swojej drodze. Utwory te powstawały często w przydrożnych barach podczas przerw w pracy.

Dzięki znajomości z Salem Josephem, kolejnym przyjacielem z czasów uniwersyteckich, Croce poznał Maury'ego Muehleisena, który także był tekściarzem oraz czynnym artystą. Sal zachęcił obu muzyków do nagrania wspólnie nowych kawałków i wysłania ich do wytwórni ABC Records. W początkowej fazie współpracy to Jim akompaniował Maury'emu, ale wkrótce role się odwróciły i duet skoncentrował się na kompozycjach tego pierwszego. W 1972 roku na rynek wyszedł solowy album Jima "You Don't Mess Around with Jim", błyskawicznie odnosząc sukces i stając się jednym z najlepiej sprzedawanych wydawnictw w Stanach. Następny rok przyniósł liczne koncerty oraz wizyty w telewizji. Croce wydał kolejne dwie płyty, które ugruntowały jego pozycję na rynku. Największym przebojem stał się utwór "Bad, Bad Leroy Brown", który dotarł na sam szczyt list przebojów w 1973 roku. W tym samym roku państwo Croce przeprowadzili się do San Diego.

20 września 1973 roku, w dniu wydania singla "I Got a Name", Jim Croce, Maury Muehleisen i cztery inne osoby zginęły w katastrofie lotniczej. Wybierali się w drogę z jednego koncertu na drugi, gdy samolot, nie nabrawszy odpowiedniej wysokości podczas startu, rozbił się o drzewa wieńczące pas startowy. Dochodzenie wykazało, że przyczyną tego faktu był zawał serca, którego doznał pilot maszyny. Pośmiertnie wydane płyty przyniosły następne hity, a trzy miesiące po wypadku utwór "Time in a Bottle" trafił na pierwsze miejsce list przebojów.

Piosenki Jima Croce charakteryzowały się melancholijnym brzmieniem. Jego teksty, jak mało czyje, potrafiły dotrzeć do wielu ludzi dzięki prostocie i autentyczności. W opowiadanych przez siebie historiach każdy mógł znaleźć odniesienie do własnego życia i przeżyć. Skromność, szczerość i spokój emanujący od artysty ze sceny do dziś ujmują nowe pokolenia słuchaczy.