Lea Tsemel to prawniczka, izraelska obrończyni praw człowieka, która od 50 lat broni więźniów politycznych, w tym Palestyńczyków oskarżanych o terroryzm. Kameralny portret aktywistki, dla której sprawiedliwość jest ważniejsza niż niebezpieczeństwo i ryzyko.

Groźne napisy na koszulkach: Wystarczająco silny, Komnata tortur, Uwolnij bestię. Wielkie tatuaże, które przedstawiają mozaiki z płomieni lub piekielne postacie. A przede wszystkim mięśnie, rozrośnięte ponad miarę, rozciągające skórę do granic wytrzymałości, tworzące monumentalną architekturę. Denis Côté portretuje w swoim dokumencie kilku mężczyzn, którzy poświęcili życie na budowę muskulatury. Pokazuje ich upór i katorżniczą pracę, ale też narcyzm, trochę paradoksalny, bo trudny do pogodzenia z wizerunkiem współczesnych barbarzyńców. Bohaterowie podnoszą nieprawdopodobne ciężary, aby potem dumnie prężyć się przed lustrem, obiektywem aparatu fotograficznego lub tłumem ludzi. Reżyser patrzy na nich z fascynacją i sympatią, przyjemnie zdziwiony, że ci twardziele chcą po prostu czuć się piękni.

Fragmenty sytuacji i scenerii ze Strefy Gazy miesiąc po izraelskiej ofensywie wojskowej w styczniu 2009 roku - po radiowej debacie na temat tego, czy rap należy do kultury arabskiej, następują audycje religijne, pieśni i modlitwy.