Rok 1989. Reżyserka dokumentu, Tereza Nvotová ma roczek, kiedy w jej kraju wybucha Aksamitna Rewolucja, której celem jest obalenie systemu komunistycznego. W wyniku zmian społeczno-politycznych ministrem spraw wewnętrznych i środowiska w nowym, demokratycznym rządzie Słowacji zostaje nikomu nieznany prawnik z małego miasteczka – Vladimir Mečiar. Polityk w szybkim tempie zaczyna piąć się po szczeblach kariery i w końcu otrzymuje stanowisko premiera. Jako szef rządu przez wiele lat rządzi twardą ręką. Wielokrotnie oskarżany jest przez opozycję i przedstawicieli Europy Zachodniej o autokratyzm. Za jego czasów plagą w kraju jest korupcja, zarzuca mu się też wykorzystywanie służb specjalnych do zwalczania przeciwników politycznych i naruszanie wolności prasy.

Czwórkę ludzi w różnym wieku łączy niecodzienna pasja - czerpią radość i przyjemność z odczuwania bólu. Należą do zamkniętej wspólnoty BDSM (skrót od słów: więzy, dominacja, sadyzm, masochizm), która zrzesza osoby o podobnych do nich zainteresowaniach. Jej członkowie uczestniczą w różnego rodzaju bolesnych praktykach, których celem, jak sami mówią, jest "rozszerzenie sposobu pojmowania przyjemności i odkrycie nowych możliwości, które z tym się wiążą". Ludzie ci dobrowolnie pozwalają się ranić. Chłosta, nakłuwanie ciała czy wieszanie za skórę na hakach to tylko niektóre z form doświadczania przez nich rozkoszy. Z powodu swojej inności i niekonwencjonalnego podejścia do życia często stają się wykluczeni społecznie. Oparcie i zrozumienie znajdują w BDSM, które działa w Czechach od wielu lat, a jego korzeni należy szukać jeszcze w ciężkich czasach komunizmu. Intrygująca podróż w świat mrocznych perwersji i alternatywnych sposobów odczuwania przyjemności. Opowieść o ludziach, którzy nie znajdują powszechnego zrozumienia dla swoich upodobań i pasji. Żyją poza społeczeństwem, a akceptacji szukają w zamkniętym stowarzyszeniu, wśród osób podzielających te same zainteresowania. Twórcą dokumentu jest reżyser i operator David Čálek, któremu udało się wniknąć w tę niedostępną dla zwykłych śmiertelników wspólnotę. Co ważne, Čálek nie stygmatyzuje ani nie ośmiesza swoich bohaterów - portretuje ich z życzliwością i empatią.