ale też prawdziwa sława światowa po wojnie zaczęła się dopiero w l.90., gdy Simon Rattle postanowił nagrac wybrane utwory kompozytora, którego uznał za jednego ze swoich ulubionych. Wydano czteropłytowy box z podobizną na okładce nie Szymanowskiego, lecz dyrygenta (prawa marketingu), gdzie zawarto niektóre pieśni, "Króla Rogera", dwa koncerty skrzypcowe, dwie symfonie, "Harnasiów", "Stabat Mater", "Litanię do Marii Panny". Płyty odznaczają się znakomitym brzmieniem (wyższa jakość nagrań niż ta "polska"), co ciekawe większość wokalistów i chór to cudzoziemcy, więc mamy rzadko spotykaną okazję do słuchania, jak łamią sobie języki polszczyzną tekstów śpiewanych w tych utworach, no niezwykła to satysfakcja, jak światowej sławy śpiewacy śpiewają ...po polsku! (Langridge, Robinson). Dziś już Szymanowski jest regularnie grany np. na Wyspach Brytyjskich, a liczba płyt z jego muzyką nagranych za granicą zdumiewa - obserwuję to stale na stronie Empiku.

Polecam Wam Szymanowskiego, na pierwszy ogień weźcie to, co najszybciej zdobywa serca i nie jest trudne - "Harnasiów", "IV Symfonię koncertującą", "I koncert skrzypcowy", "Mity" (o, te słyszałem w filmach, chyba nawet nie tylko w dokumentalnych, przypominam sobie też fragmenty "I koncertu skrzypcowego" , raczej o ile pamiętam, użyte w filmach dokumentalnych).