Agnieszka Olszewska wkracza do akcji w 3 roku emisji serialu (w listopadzie 2006). Poznajemy jako apodyktyczną szefową, z którą niewiele osób chce pracować. Mimo to Weronika angażuje się w jej kancelarii… Nie miejsce tu na streszczenie całego wątku.
Agnieszka to postać wielowymiarowa… od zgryźliwej i wrednej jędzy, która namieszała w życiu wielu osób, aż po wrażliwą kobietę, patrzącą przez różowe okulary na obiekt swych uczuć.
Ma swoje słabości, stoczyła zwycięską walkę z nałogiem, mimo że zdarzały się chwile załamania, że była o krok od próby samobójczej. Chociaż odnosi sukcesy na polu, zawodowym, nie wiedzie jej się w życiu osobistym… (Faceci zwykle boją się kobiet mądrzejszych od siebie.) Kiedy wreszcie spotyka kogoś, na kim zaczyna jej zależeć (snuje wręcz plany na wspólny urlop, przyszłość…), szybko okazuje się, że to człek maluczki, kanciarz i spryciarz, który zrobi wszystko, byle wykpić się od kary. A że po drodze zrani uczucia kogoś, komu na nim zależy... Cóż z tego… Agnieszka nie potrafi się z tym pogodzić, więc kończy znajomość z Szymonem. Potem powrót do przeszłości i młodzieńczej miłości, a raczej wspomnień o niej, dzięki a raczej przez dociekliwość Weroniki, która nieświadoma tego przyczyniła się prawie do rozpadu własnego związku…
Ale to przecież w końcu Agnieszka nakłania ją do powrotu do Adama wyznając prawdę. Krzysztof w gruncie rzeczy też okazał się być człowiekiem tchórzliwym i zatwardziałym w gniewie.
W pogmatwanych losach wielu postaci, które spotyka Agnieszka na swej drodze, to ONA okazuje się być prawdziwym przyjacielem, który przede wszystkim chce i umie słuchać, doradzić, pocieszyć. To do niej przychodzi na nocne zwierzenia Ewa zafascynowana Borysem. I choć Roman został jej przyjacielem zanim poznała Ewę, Hofferowa dobrze wie, że może jej zaufać, że nawet nieopacznie nie „zdradzi” ją przed mężem. To lojalność wobec przyjaciółki (czy jak kto woli „babska” solidarność) każe jej tak postąpić… Ktoś mógłby zarzucić, że tym samym stała się nielojalna wobec Romana…
Może, ale trzeba podkreślić, że Agnieszka zawsze staje po stronie uczucia. Przyjaźń, lojalność sympatia są dla niej równie ważne jak miłość… A czym jest pomoc i serce okazane Tamarze? W jakimś sensie spełnienie się w roli matki, którą nigdy nie została… Zachwycające i wzruszające zarazem jest to jak traktuje w gruncie rzeczy obcą dziewczynkę… Chociaż to Roman pierwszy wyciągnął pomocną dłoń do jej matki, to Agnieszka doprowadziła do ukrócenia znęcania się nad Tamarą, sukcesu w szkole muzycznej. Potrafiła znaleźć wspólny język z nastolatką, mimo że w tej materii nie ma żadnego doświadczenia…
Czy refleksje te to hymn na cześć Agnieszki? Nic podobnego! Postać postrzegana tak właśnie to w dużej mierze (a może przede wszystkim) zasługa aktorstwa Katarzyny Walter, która sprawiła, że widz wierzy Agnieszce i wierzy w Agnieszkę.
Wierzy, kiedy nieco łamiącym się głosem, próbuje wyjaśnić Ewie, że niezręcznie będzie zajmować się sprawą rozwodową Hofferów. Wierzy, kiedy zaciekle broni Lenbacha. Wierzy, kiedy przeżywa egzamin Tamary. Wierzy, kiedy z czułością patrzy w oczy Rafała…