Wybitny aktor i reżyser. Urodził się 22 czerwca 1890 roku w Przemyślu, zmarł 6 czerwca 1979 roku w Warszawie.
Karierę zaczął długo przed wojną, wówczas jako ceniony aktor charakterystyczny grał role głównie komediowe. Do popisowych należały: Kapelan w "Damach i huzarach" A. Fredry i Ciaputkiewicz w "Grubych rybach" M. Bałuckiego.
Po wojnie mieszkał i pracował w Krakowie. W latach 50-tych przeprowadził się do stolicy, wówczas osiągnął liczącą się pozycję artystyczną. Do najważniejszych ról teatralnych tego okresu należą: Pierczychin w "Mieszczanach" M. Gorkiego (1947), Żewakin w "Ożenku" M. Gogola (1949), Argan w "Chorym z urojenia" Moliera (1951), Ojciec Grandet w "Eugenii Grandet" H. Balzaka (1952, we własnej reżyserii), Rejent w "Zemście" A. Fredry (1953), Papież w "Kordianie" J. Słowackiego (1956), Guślarz w "Dziadach" A. Mickiewicza(1967), Dyndalski w "Trzy po trzy" A. Fredry (1973), w której to roli obchodził jubileusz 60-lecia pracy aktorskiej.
Łącznie zagrał w ok. 40 filmach, przeważnie role drugoplanowe. Był ceniony za dyskretne stosowanie zewnętrznych środków wyrazu aktorskiego, unikanie jaskrawej charakteryzacji, dbałość o szczegół kostiumu, umiejętne wykorzystywanie własnych cech psychofizycznych.
Na stale w historii polskiego filmu zapisał się rolą maszynisty Orzechowskiego w głośnym filmie Andrzeja Munka "Człowiek na torze". Do wzrostu jego popularności przyczyniły się również występy w TV (Klub profesora Tutki, Chłopcy i in.) oraz w radiu (Jeziorany, jako Dziadek Mateusz).
Wystąpił też w kilku filmach dokumentalnych. Był zasłużonym członkiem SPATiF-ZASP.