Kenneth Loach urodził się w 1936 roku w Nuneaton (Anglia, Wielka Brytania) w rodzinie robotniczej. Jego pochodzenie wyraźnie odbiło się na jego późniejszej twórczości artystycznej.
Przez dwa lata pracował w Royal Air Force (lotnictwo wojskowe), po czym rozpoczął studia w Oksfordzie na wydziale prawa. Tutaj zaczął rozwijać swoją teatralną pasję, będąc prezydentem studenckiego "Experimental Theatre Club". Po ukończeniu studiów porzucił prawo i bez reszty poświęcił się pracy w teatrze, gdzie grał i reżyserował sztuki.
Następnie zatrudnił się w telewizji ABC. Po dwóch latach przeniósł się do BBC, gdzie wraz z Tonym Garnettem nagrał serię ambitnych i zaangażowanych filmów dla "The Wednesday Play", które wywołały polityczną debatę. Zarówno Loach, jak i Garnett byli zatwardziałymi socjalistami i pragnęli zainspirować ludzi do głębokiej ekonomicznej przemiany. Obaj połączyli włoski neorealizm (filmowanie w plenerach, aktorzy - amatorzy) i francuską Nową Falę (niepowiązana ze sobą narracja) tworząc nowy gatunek - docudrama. Stosując techniki filmów dokumentalnych oraz opowiadając fikcyjne historie, ich filmy poruszały trudne tematy tj. problem bezdomności, aborcję, młodzieżowy buntu itp. W 1969 roku Loach i Garnett uniezależnili się od telewizji i nakręcili za własne pieniądze, swój ostatni wspólny film "Kes".
Najlepsze filmy Loacha łączą w sobie indywidualne problemy ludzi z polityczną otoczką. Reżyser tworząc filmy i osadzając je w pewnych realiach, dba o szereg detali, m.in. by używano dialektu i kolokwializmów charakterystycznych dla danego regionu.
Ken Loach jest jednym z rekordzistów jeśli chodzi o udział w konkursie głównym Festiwalu w Cannes, do 2010 roku dziesięć jego filmów walczyło o Złotą Palmę.