Edward VIII zapisał się w powszechnej pamięci jako król brytyjski, który w 1936 r.
zrezygnował z tronu, by poślubić ukochaną kobietę - amerykańską rozwódkę Wallis
Simpson. Niedawno ujawnione akta FBI zawierają informacje, że Edward VIII i pani
Simpson byli sympatykami nazistów, a podczas wojny utrzymywali kontakty z hitlerowskimi
Niemcami, wydając wrogowi tajemnice państwowe. Edward zamierzał powrócić do Anglii
jako marionetkowy król. Akta ujawniają także, że brytyjskie i amerykańskie rządy uważały
parę za zagrożenie bezpieczeństwa narodowego.
http://tv.wp.pl/?ticaid=1104c7#program-16564206

Edward jeszcze jako książę Walii utrzymywał serdeczne kontakty z niemieckim
ambasadorem Leopoldem von Hoech. Gdy objął tron, ambasador wypowiadał się, że
według niego nowy król wykazywał wiele sympatii dla narodu niemieckiego, w
przeciwieństwie do poprzednika. Jak się okazało ambasador był niemieckim szpiegiem i
dzięki tej znajomości zdobywał wiele danych dla rosnącej w siłę III Rzeszy. Wydaje się
prawdopodobne, że wkroczenie Niemiec do zdemilitaryzowanej Nadrenii w 1936, które
nastąpiło właśnie w okresie panowania Edwarda na tronie Brytyjskim, powiodło się
między innymi dzięki tym informacjom[1]. W 1937 księstwo Windsoru odwiedzili Niemcy
(wbrew zdaniu brytyjskiego rządu) i spotkali się z Hitlerem w Berchtesgaden. Wizyta była
szeroko komentowana przez niemieckie media. Rozmowa z Hitlerem trwała godzinę,
odbyła się po niemiecku w serdecznej atmosferze. Książę zapewniał później, że nie
rozmawiano o sprawach politycznych, a wizyta miała na celu zgłębianie problematyki
społecznej, m.in. taniego budownictwa mieszkaniowego. Książę jednak został przyłapany
na wykonywaniu nazistowskiego pozdrowienia.
Następnie para książęca osiadła we Francji. Kupili tam pałac La Croë na Lazurowym
Wybrzeżu. Kiedy we wrześniu 1939 wybuchła II wojna światowa, książę podjął starania o
powrót do Wielkiej Brytanii i zgłosił gotowość służenia ojczyźnie na każdej placówce, na
którą skieruje go król. Jerzy wyraził zgodę na przyjazd brata do Londynu. Księcia przywiózł
lord Moutbatten na pokładzie HMS „Kelley”. Jednak Edwarda natychmiast odesłano do
Francji, gdzie jako generał-major został przydzielony do Brytyjskiej Misji Wojskowej w
Vincennes.
W lutym 1940 niemiecki ambasador w Hadze hrabia Zech ogłosił, że książę Windsoru był
przyczyną ujawnienia alianckich planów obrony Belgii. Podczas niemieckiej ofensywy w
maju 1940 książę z żoną uciekli na południe, na początku do Biarritz, a w czerwcu 1940 do
Hiszpanii. W lipcu przenieśli się do Lizbony, gdzie zamieszkali u bankiera o nazistowskich
sympatiach.
Pronazistowskie sympatie księcia i jego gotowość do negocjacji pokojowych z Hitlerem
skłoniły brytyjskie władze do wysłania księcia jak najdalej od miejsca politycznych
wydarzeń. W sierpniu premier Churchill mianował księcia gubernatorem Bahamów.
Zanim Edward odpłynął z Lizbony, próbował go porwać niemiecki wywiad, aby ponownie
ogłosić go królem. Jednakże kierujący akcją Reinhard Heydrich, starając się dostać jak
najszybciej do portu, zderzył się z ciężarówką. 17 sierpnia 1940 książę Windsoru z żoną
przybyli na Bahamy.


Książę Windsoru, 1945
Książę Windsoru zostając gubernatorem stał się jednocześnie pierwszym monarchą,
którą sprawował cywilną funkcję polityczną. Nie lubił swojego stanowiska, a jego metody
uważane były za rasistowskie. Wyspy opisywał jako „trzeciorzędną brytyjską kolonię”.
Pozostał jednak na tej pozycji do 1945. W 1943 chciał opuścić swoją placówkę, ale kiedy
Churchill zaproponował mu stanowisko gubernatora Bermudów, książę zdecydował się
jednak pozostać na Bahamach. Z urzędu ustąpił ostatecznie 15 marca 1945.
Austriacki ambasador, który był przyjacielem Jerzego V, wierzył, że Edward podziwiał
nazizm i był zagorzałym antykomunistą, a także, że opowiadał się za sojuszem z
Niemcami. Pamięć Edwarda o „niekończących się scenach koszmaru” I wojny światowej
miała skłaniać go do polityki ustępstw na rzecz zachowania pokoju. Hitler uznawał
Edwarda za przyjaznego nazistowskim Niemcom i miał powiedzieć, że „jego (tzn. Edwarda)
abdykacja była dla nas wielką stratą”. Wielu historyków uważa, że Hitler przygotowywał
przywrócenie tronu Wielkiej Brytanii Edwardowi, który miał ustanowić faszystowskie rządy
w Wielkiej Brytanii.
Uważa się, że książę (a zwłaszcza księżna) sympatyzowali z nazizmem przed II wojną i
podczas jej trwania, a decyzja Edwarda o pozostaniu na Bahamach miała służyć ukryciu
tych sympatii. W 1940 książę powiedział: „W ciągu ostatnich 10 lat Niemcy całkowicie
zmieniły się jako społeczeństwo. Kraje, które nie potrafią samodzielnie dokonać takiej
przemiany, winny poddać się polityce Niemiec”. Podczas okupacji Francji książę poprosił
wojska niemieckie o ochronę jego francuskich posiadłości, prośba ta została spełniona.
Brytyjskie Foreign Office wyraziło swój sprzeciw, kiedy para książęca planowała rejs na
jachcie szwedzkiego magnata, Axela Wenner-Grena, którego amerykański wywiad
niesłusznie uważał za bliskiego przyjaciela Hermanna Göringa. Lord Caldecote pisał do
Churchilla tuż przed wyjazdem księcia na Bahamy, że książę „znany z pronazistowskich
sympatii może stać się centrum intryg”.
W kwietniu 1941 Niemcy rozpowszechnili plotkę, że prezydent Roosevelt nakazał nadzór
policyjny pary książęcej, kiedy ta odwiedzała Palm Beach na Florydzie. Były książę
wirtemberski (który był mnichem w amerykańskim klasztorze) poinformował FBI, że
księżna jest kochanką ambasadora von Ribbentropa, pozostaje z nim w bliskich
stosunkach i wciąż przesyła mu tajne informacje.
Po wojnie książę napisał w swoich pamiętnikach, że podziwiał Niemców, ale zaprzeczył
pronazistowskim sympatiom. O Hitlerze napisał: „Führer uderzył mnie swoją niecodzienną
osobowością, swoją teatralną postawą i narzucającą się prezencją”.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Edward_VIII_Windsor