W filmie Ulrike Ottinger za sprawą czarujących obrazów popularna atrakcja wiedeńskiego karnawału przemienia się w kinowe doświadczenie. Spotykamy potomka "człowieka bez tułowia", który razem z żoną i dziećmi na początku XX wieku założył kilka dotychczas działających firm rozrywkowych. Poznajemy właścicieli Schweizerhaus, następców cesarskich łowczych, obecnie prowadzących znakomitą restaurację. Widzimy również złotą rączkę z Prateru - majstra pracowicie naprawiającego uszkodzone urządzenia do tworzenia obrazów. Nie wstając z krzeseł, wyruszamy w podróż - Wiedeń staje się miniaturową Wenecją z kanałami, mostem Rialto i Pałacem Dożów. Nad miastem góruje Riesenrad, legendarny gigantyczny diabelski młyn. Filmowy portret najstarszego wesołego miasteczka na świecie odkrywa również tajniki technologicznego rozwoju jego atrakcji. Ulrike Ottinger pozwala widzowi odczuć pragnienia bohaterów - reżyserka przedstawia ludzi, dla których miasteczko jest miejscem zabawy, wspomnień albo po prostu centrum ich życia.