Lauren Bacall. Żywa legenda. Kobieta odkryta dla kina zaledwie w wieku 19 lat. Od początku ukształtowana aktorsko. Bacall miała swój styl: niski, przepalony głos, oszczędne środki wyrazu, granie zmysłami i na zmysłach. Choć dla Hollywood bardziej była żoną Humphreya Bogarta, nigdy tak naprawdę nie można było powiedzieć, że status gwiazdy zawdzięcza temu małżeństwu. W biografii Bogie'ego, która zaczyna się od opisu jego ostatnich dni w agonii tuż przed śmiercią na raka, wychudzonego i już obłożnie chorego, autor pisze o tym, jak Bogie namawiał swoją żonę, by wyrwała się z tego domu przepełnionego nadchodzącą śmiercią. Miała w końcu zaledwie 32 lata, to dosyć młody wiek jak na wdowę. Odmówiła. Powiedziała, że na żadnym przyjęciu nie będzie się bawiła tak, jak z nim w domu. Choćby w takich okolicznościach. Bogie milczał przez chwilę i powiedział do przyjaciela: "Widzisz, poślubiłem damę". Coś w tym było. Lauren, przez znajomych zwana Betty (jej prawdziwe imię) jest damą w każdym calu. Pominięcie jej wśród nagrodzonych przez Akademię świadczy tylko o tym, że oto mamy kolejny dowód na tak często jej niedopatrzenie. Swoją drogą, w tym roku Lauren skończy 83 lata, może ktoś wpadłby na mądry pomysł by wręczyć jej chociaż nagrodę honorową...? Poprawiłoby to nieco reputację szanownego grona członków, przynajmniej w moich oczach...