Okraszona narracją Jima Caviezela ("Pasja" i "Impersonalni") oraz oryginalną muzyką Joego Kraemera ("Mission: Impossible - Rogue Nation", "Jack Reacher: Jednym strzałem"), to niewiarygodna historia człowieka niezachwianej wiary zrodzonej z głębokiego, osobistego cierpienia, niezłomnej obrony godności człowieka pośród tragedii nazistowskiej i sowieckiej okupacji jak również nieugiętej wiary w duchową jedność Europy. Film "Liberating a Continent: John Paul II and the Fall of Communism" w przekonujący sposób odkrywa jak te przekonania doprowadziły do upadku imperium zła i jak dziś wspierają one moralne podstawy prosperującej i wolnej Europy.

Adam Michnik jest legendą opozycji. Dokument przybliża postać mężczyzny poprzez wspomnienia jego przyjaciół.

Dokument skupia się na politycznych aspektach wydarzeń grudnia 1970 r.

Czarna komedia z gatunku political fiction, która, jako tło wykorzystuje wyścig wyborczy i towarzyszący mu chaos w mediach. Bohater filmu jest kandydatem na prezydenta w wyborach 2000 roku w Polsce, który nagle, pomimo najlepszych notowań w rankingach, wycofuje się z kampanii wyborczej. W czasie walki wyborczej przedstawia siebie jako zawodowego kłamcę i postanawia rozdać wszystko, co wcześniej zdobył. Nie spodziewa się jednak jak trudnym problemem może okazać się dawanie.

"Wybór Polski" to jeden z kilku filmów poświęconych tematyce politycznej, które zrealizowano na początku lat 90.. Rozwiązanie PZPR, konflikty wewnętrzne w Solidarności oraz wybory prezydenckie stały się najważniejszymi tematami politycznymi w kinie dokumentalnym tamtego czasu. Wybory stanowiły materię szczególnie ciekawą, bo zupełnie nową. W okresie PRL tego typu dokumenty z oczywistych powodów nie powstawały, ale przedstawiania wyborów w formule dokumentalnej miało długą tradycję w kinie amerykańskim (np. "Primary", prod. Robert Drew, 1960), do której Kędzierski i Piekutowski zdają się nawiązywać. W pierwszej części filmu wyraźnie eksponowana jest rywalizacja dwóch kandydatów z obozu postsolidarnościowego: Tadeusza Mazowieckiego i Lecha Wałęsy. Film otwierają archiwalne ujęcia z roku 1980, z okresu stanu wojennego, kolejnych fal protestów i Okrągłego Stołu. Obaj późniejsi konkurenci uczestniczą w strajkach wspierając się, trzymając pod rękę. W materiałach zarejestrowanych podczas konwencji wyborczych i spotkań z wyborcami wyraźnie zarysowuje się społeczny podział: inteligencja w większości wspiera Mazowieckiego, środowiska robotnicze Wałęsę. Do drugiej tury wyborów przechodzi jednak nie Mazowiecki, lecz Stanisław Tymiński i to on staje do walki o fotel prezydencki z byłym przywódcą Solidarności. Dokumentalistów ewidentnie fascynuje fenomen Tymińskiego i skala społecznego poparcia dla jego kandydatury. Towarzyszą mu z kamerą i za jej pomocą starają się owo zaskakujące zjawisko zdokumentować. Tematyka polityczno-społeczna była niemal stale obecna w indywidualnej twórczości obu autorów "Wyboru Polski". W roku 2000 zrealizują kolejny wspólny projekt "Dar wolności" – obraz pierwszych dziesięciu lat transformacji ustrojowej w Polsce.

Ostatni etap walki robotników o rejestrację Niezależnych Samorządnych Związków Zawodowych "Solidarność" w 1980 roku. Pod Sądem Wojewódzkim w Warszawie demonstracja z żądaniem rejestracji NSZZ Solidarność, tłum skanduje "Naród czeka!". W środku na rozprawie w jednej ławie zasiada Komitet Założycielski, obok Lecha Wałęsy - Tadeusz Mazowiecki. Sąd postanawia dokonać rejestracji "Solidarności", a ogłoszenie decyzji witane brawami. Niemniej delegaci zgłaszają Lechowi Wałęsie problemy z rejestracją Solidarności w różnych instytucjach na terenie Polski, w fabrykach i szkołach, gdzie ich działalność określana jest jako antysocjalistyczna i wroga państwu. Związkowcy protestują przeciw zaproponowanym przez sąd zmianom w Statucie NZSS Solidarność, pod budynkiem sądu tłum skanduje "Cała Polska żąda rejestracji!" i zapowiada odwołanie od decyzji sądu. Sąd rewiduje postanowienia i potwierdza rejestrację NSZZ "Solidarność" z siedzibą w Gdańsku jako obejmującego zakresem działalności obszar całego kraju. To postanowienie usunęło wreszcie przeszkody do rozwinięcia pełnoprawnej działalności "Solidarności" w całej Polsce. Bohdan Kosiński, twórca filmu, wraz z operatorem Michałem Bukojemskim, dokumentowali wydarzenia związane z ruchem "Solidarności", narażając się niejednokrotnie cenzurze. Film zdobył nagrodę Brązowego Lajkonika na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Krótkometrażowych w Krakowie (1981). Kosiński kontynuował wątek solidarnościowy w filmach "Poręczenie" (1981), "Przerwany film" (1993).