Leon Schiller

Leon Jerzy Wojciech Schiller de Schildenfeld

Zmarł w Warszawie (Polska), został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.
W 1935 r. został laureatem Złotego Wawrzynu Polskiej Akademii Literatury.
Pochodził z austriackiej rodziny, osiadłej w XIX wieku w Polsce, nobilitowanej przez cesarzową Marię Teresę.
W czasie Powstania Warszawskiego kierował brygadą teatralną, która wystawiała sztuki także na linii frontu.
Uczył się w Gimnazjum Nowodworskiego św. Anny w Krakowie, maturę zdał eksternistycznie w 1906 roku.
Po wojnie, w latach 40-tych był rektorem Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Łodzi i dyrektorem Teatru Polskiego w Warszawie.
W roku 1950 otrzymał Order Sztandaru Pracy I klasy.
Walczył w AK, jako podporucznik po powstaniu warszawskim dostał się do obozu jenieckiego w Murnau, gdzie działalność teatralną.
Był posłem na sejm w latach 1947-1952.
Ukończył Kurs Abiturientów Akademii Handlowej w Krakowie (Polska).
W roku 1953 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi.